Levensmiddelenadditieven

Wat zijn levensmiddelenadditieven?

Levensmiddelenadditieven zijn stoffen die aan het voer of water van dieren worden toegevoegd om bepaalde functies te vervullen. Het zijn geen voedermiddelen, d.w.z. het zijn geen natuurlijke bestanddelen van het voer. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten levensmiddelenadditieven:

• Sensoriële toevoegingsmiddelen: deze zijn bedoeld om de zintuigen van het dier aan te spreken en het voer smakelijker of aantrekkelijker te maken. Hieronder vallen aroma's, smaakversterkers en kleurstoffen.
• Technologische toevoegingsmiddelen: deze zijn bedoeld om de houdbaarheid, consistentie of kwaliteit van het voer te verbeteren. Hieronder vallen conserveringsmiddelen, antioxidanten, geleermiddelen en emulgatoren.
• Nutritionele toevoegingsmiddelen: deze zijn bedoeld om de voedingsbehoeften van het dier te dekken of aan te vullen. Hieronder vallen vitaminen, mineralen, spoorelementen en aminozuren.
• Zoötechnische toevoegingsmiddelen: Deze zijn bedoeld om het welzijn en de prestaties van het dier positief te beïnvloeden. Hieronder vallen enzymen, probiotica en coccidiostatica.

Zijn voedingsadditieven schadelijk voor honden?

Levensmiddelenadditieven zijn op zich niet schadelijk voor honden. Ze worden streng gereguleerd door de Europese Unie en moeten worden goedgekeurd voordat ze op de markt mogen worden gebracht. Hierbij wordt gecontroleerd of ze ongewenste effecten hebben op de gezondheid van mens en dier of op het milieu. Er moet ook worden aangetoond dat ze een voordeel hebben voor het diervoeder of het dier.

Sommige levensmiddelenadditieven kunnen echter ook ongewenste neveneffecten hebben of leiden tot intoleranties. Sommige honden kunnen bijvoorbeeld gevoelig reageren op bepaalde smaakstoffen of smaakversterkers en diarree of braken ontwikkelen. Conserveringsmiddelen kunnen ook allergische reacties veroorzaken of de lever belasten. Daarnaast kunnen sommige toevoegingen de natuurlijke darmflora verstoren of de opname van andere voedingsstoffen belemmeren.

Het is daarom belangrijk dat je het etiket van je hondenvoer goed leest en informatie zoekt over de ingrediënten. Als je niet zeker weet of een bepaald additief geschikt is voor je hond, kun je je dierenarts raadplegen of advies vragen aan een hondendiëtist.

Hoe herken je voedingsadditieven in hondenvoer?

Levensmiddelenadditieven moeten op het hondenvoer vermeld staan. Ze zijn voorzien van hun naam of van een E-nummer. Het E-nummer is een code die is toegewezen aan een specifiek additief. E 300 staat bijvoorbeeld voor ascorbinezuur (vitamine C) en E 621 voor mononatriumglutamaat (smaakversterker).

De E-nummers zijn niet altijd makkelijk te onthouden of te ontcijferen. Daarom kun je een lijst met de meest voorkomende additieven downloaden van internet of afdrukken en meenemen als je gaat winkelen. Zo kun je snel opzoeken wat er achter de getallen zit.

Om de E-nummers in meer detail uit te leggen, kun je ze onderverdelen in vier groepen:

• E 100 tot E 199: Kleurstoffen die bedoeld zijn om het voedsel kleurrijker te maken. Ze hebben geen invloed op de smaak of kwaliteit van het voedsel. Sommige kleurstoffen kunnen echter allergieën veroorzaken of de activiteit en alertheid van honden verminderen.
• E 200 tot E 299: Conserveringsmiddelen die bedoeld zijn om de houdbaarheid van het voedsel te verlengen. Ze voorkomen de groei van micro-organismen zoals bacteriën of schimmels. Sommige conserveringsmiddelen kunnen echter de darmflora aantasten of de lever belasten.
• E 300 tot E 399: antioxidanten die het voedsel beschermen tegen bederf. Ze voorkomen de oxidatie van vetten en vitaminen, wat kan leiden tot een ranzige smaak of een verlies van voedingswaarde. Sommige antioxidanten zijn van natuurlijke oorsprong, zoals vitamine C of E, andere worden synthetisch geproduceerd, zoals BHA of BHT.
• E 400 tot E 499: Emulgatoren, stabilisatoren, verdikkingsmiddelen en geleermiddelen die bedoeld zijn om het voedsel in vorm te houden. Ze zorgen ervoor dat verschillende bestanddelen van het voer niet van elkaar loskomen of samenklonteren. Sommige van deze additieven zijn van natuurlijke oorsprong, zoals pectine of agar-agar, andere worden synthetisch geproduceerd, zoals carrageen of xanthaangom.

Volledige lijst