Χολερυθρίνη

Ποιες είναι οι αιτίες της υψηλής χολερυθρίνης σε σκύλους;

Υπάρχουν διάφορες πιθανές αιτίες υψηλών επιπέδων χολερυθρίνης σε σκύλους, οι οποίες μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: προηπατική και μεταηπατική.

Προηπατική σημαίνει ότι το πρόβλημα βρίσκεται πριν από το ήπαρ, δηλαδή στην κυκλοφορία του αίματος ή στο μυελό των οστών. Στην περίπτωση αυτή παράγεται υπερβολική ποσότητα χολερυθρίνης επειδή τα ερυθρά αιμοσφαίρια διασπώνται πολύ γρήγορα. Αυτό μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως

• Αυτοάνοσα νοσήματα στα οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα ίδια τα ερυθρά αιμοσφαίρια του οργανισμού
• Τοξίνες που βλάπτουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, όπως τα κρεμμύδια, το σκόρδο, η παρακεταμόλη ή ο ψευδάργυρος
• Μολυσματικές ασθένειες που προσβάλλουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, όπως η βαμπεσίωση ή η λεϊσμανίαση
• Κληρονομικές διαταραχές που επηρεάζουν τη δομή ή τη λειτουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων, όπως η ανεπάρκεια της πυρουβικής κινάσης ή η σφαιροκυττάρωση

Μεταηπατικό σημαίνει ότι το πρόβλημα εντοπίζεται μετά το ήπαρ, δηλαδή στους χοληφόρους πόρους ή στο έντερο. Στην περίπτωση αυτή, αποβάλλεται πολύ λίγη χολερυθρίνη επειδή υπάρχει καθυστέρηση ή απόφραξη. Αυτό μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως

• Ηπατικές παθήσεις που επηρεάζουν τη λειτουργία ή τη δομή του ήπατος, όπως η κίρρωση, η ηπατίτιδα ή οι όγκοι του ήπατος
• Παθήσεις των χοληφόρων πόρων που εμποδίζουν τη βατότητα ή τη ροή της χολής, όπως χολόλιθοι, φλεγμονή των χοληφόρων πόρων ή όγκοι των χοληφόρων πόρων
• Νοσήματα του εντέρου που παρεμποδίζουν την απορρόφηση ή τη μεταφορά της χολερυθρίνης, όπως εντερική φλεγμονή, εντερική λοίμωξη ή εντερική απόφραξη

Πώς διαγιγνώσκεται ένα υψηλό επίπεδο χολερυθρίνης σε σκύλους;

Προκειμένου να διαγνωστεί ένα υψηλό επίπεδο χολερυθρίνης σε σκύλους, ο κτηνίατρος πρέπει να πραγματοποιήσει μια εξέταση αίματος. Αυτή περιλαμβάνει τη μέτρηση του ολικού επιπέδου χολερυθρίνης, το οποίο αποτελείται από δύο μορφές: τη μη συζευγμένη (έμμεση) και τη συζευγμένη (άμεση) χολερυθρίνη.

Η μη συζευγμένη χολερυθρίνη συνδέεται με τη λευκωματίνη και είναι αδιάλυτη στο νερό. Παράγεται από τη διάσπαση της αιμοσφαιρίνης στα μακροφάγα. Το ήπαρ την απορροφά και την ενώνει με το γλυκουρονικό οξύ, καθιστώντας την υδατοδιαλυτή.

Η συζευγμένη χολερυθρίνη είναι υδατοδιαλυτή και αποβάλλεται στο έντερο με τη χολή. Είναι επίσης η μορφή της χολερυθρίνης που εμφανίζεται στα ούρα (κάτι που δεν είναι φυσιολογικό στους σκύλους, εκτός αν τα ούρα είναι πολύ συμπυκνωμένα).

Η μέτρηση της ολικής χολερυθρίνης και της διαιρεμένης χολερυθρίνης (άμεση και έμμεση χολερυθρίνη) στο αίμα μπορεί να βοηθήσει τον κτηνίατρο να προσδιορίσει την αιτία του προβλήματος. Για παράδειγμα, η αύξηση της μη συζευγμένης χολερυθρίνης μπορεί να υποδηλώνει αυξημένη παραγωγή χολερυθρίνης λόγω αιμολυτικής αναιμίας. Η αύξηση της συζευγμένης χολερυθρίνης μπορεί να υποδηλώνει μειωμένη απέκκριση χολερυθρίνης λόγω χολόστασης.

Ο κτηνίατρος μπορεί επίσης να εκτελέσει άλλες εξετάσεις για τον έλεγχο της ηπατικής λειτουργίας. Αυτές περιλαμβάνουν:

• Αμινοτρανσφεράση της αλανίνης (ALT): Ένα ένζυμο που βρίσκεται στο ήπαρ και απελευθερώνεται στο αίμα όταν υπάρχει ηπατική βλάβη.
• Γάμμα-γλουταμυλτρανσφεράση (GGT): Ένα ένζυμο που βρίσκεται στους χοληφόρους πόρους και απελευθερώνεται στο αίμα όταν οι χοληφόροι πόροι έχουν υποστεί βλάβη.
• Αλκαλική φωσφατάση (ALP) : Ένα ένζυμο που βρίσκεται σε διάφορους ιστούς, αλλά κυρίως στο ήπαρ και στα οστά. Μπορεί να είναι αυξημένη σε διάφορες ασθένειες, όπως η κίρρωση του ήπατος, οι πέτρες στη χολή ή οι ασθένειες των οστών
• Ασπαρτική αμινοτρανσφεράση (AST): Ένα ένζυμο που βρίσκεται σε διάφορα όργανα, αλλά κυρίως στο ήπαρ και την καρδιά. Μπορεί να είναι αυξημένη σε διάφορες ασθένειες, όπως κίρρωση του ήπατος, καρδιακή προσβολή ή μυϊκές κακώσεις

Ο κτηνίατρος μπορεί επίσης να κάνει ανάλυση ούρων για να αναζητήσει χολερυθρίνη στα ούρα. Αυτό αποτελεί ένδειξη χολόστασης ή αυξημένης συγκέντρωσης συζευγμένης χολερυθρίνης στο αίμα.

Για να βρεθεί η ακριβής αιτία των υψηλών επιπέδων χολερυθρίνης στους σκύλους, ο κτηνίατρος μπορεί να διατάξει περαιτέρω εξετάσεις όπως:

• Ακτίνες Χ ή υπερηχογράφημα για την αξιολόγηση της δομής και του μεγέθους του ήπατος και των χοληφόρων οδών
• Βιοψία ή αναρρόφηση για τη λήψη δείγματος ιστού από το ήπαρ ή τους χοληφόρους πόρους και την εξέτασή του στο μικροσκόπιο
• Βακτηριολογική καλλιέργεια ή PCR για την αναζήτηση μολυσματικών παραγόντων στο ήπαρ, τους χοληφόρους πόρους ή τα έντερα
• Ορολογικές εξετάσεις ή ανοσοφθορισμός για την αναζήτηση αντισωμάτων έναντι συγκεκριμένων παθογόνων ή αυτοαντιγόνων

Πώς αντιμετωπίζεται η υψηλή χολερυθρίνη στους σκύλους;

Η θεραπεία της υψηλής χολερυθρίνης σε σκύλους εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία. Στόχος είναι η εξάλειψη ή ο έλεγχος της αιτίας και η ανακούφιση από τα συμπτώματα.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τα εξής:

• Αντιβιοτικά, αντιπαρασιτικά ή αντιμυκητιασικά για την καταπολέμηση των λοιμώξεων
• Ανοσοκατασταλτικά ή κορτικοστεροειδή για τη θεραπεία αυτοάνοσων νοσημάτων
• Θεραπεία με υγρά ή μεταγγίσεις αίματος για τη διόρθωση της αφυδάτωσης ή της αναιμίας
• Χολερυθμιστικά ή χολοκινητικά για την προώθηση της παραγωγής ή της ροής της χολής
• Φάρμακα ή δίαιτα που μειώνουν τη χοληστερόλη για την πρόληψη των χολόλιθων
• Ηπατοπροστατευτικά ή αντιοξειδωτικά για την υποστήριξη της ηπατικής λειτουργίας
• Παυσίπονα ή αντιφλεγμονώδη για την ανακούφιση του πόνου ή της φλεγμονής
• Χειρουργική επέμβαση ή ενδοσκόπηση για την αφαίρεση αποφράξεων ή όγκων

Πώς να αποτρέψετε την υψηλή χολερυθρίνη σε σκύλους;

Τα υψηλά επίπεδα χολερυθρίνης στους σκύλους δεν μπορούν πάντα να προληφθούν, ειδικά εάν προκαλούνται από κληρονομικούς ή απρόβλεπτους παράγοντες. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα μέτρα που μπορούν να ληφθούν για να μειωθεί ο κίνδυνος ή να βελτιωθεί η πρόγνωση. Σε αυτά περιλαμβάνονται:

• Τακτικές κτηνιατρικές εξετάσεις και εξετάσεις αίματος για τον έγκαιρο εντοπισμό και την αντιμετώπιση πιθανών προβλημάτων
• Μια ισορροπημένη και υψηλής ποιότητας διατροφή που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σκύλου και δεν περιέχει επιβλαβείς ουσίες