Μυϊκή αδυναμία

Ποιες είναι οι αιτίες της μυϊκής αδυναμίας σε σκύλους;

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε μυϊκή αδυναμία στους σκύλους. Μερικοί από αυτούς είναι: Η υγεία και η υγεία των ζώων:

• Συγγενής μυασθένεια: Πρόκειται για μια σπάνια γενετική διαταραχή που υπάρχει από τη γέννηση. Οι υποδοχείς στα μυϊκά κύτταρα που είναι υπεύθυνοι για τη μετάδοση των νευρικών σημάτων λείπουν ή δεν λειτουργούν σωστά.
• Επίκτητη μυασθένεια: Πρόκειται για μια πιο συνηθισμένη μορφή μυϊκής αδυναμίας που αποκτάται κατά τη διάρκεια της ζωής. Στην περίπτωση αυτή, οι υποδοχείς στα μυϊκά κύτταρα προσβάλλονται και καταστρέφονται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς. Η αιτία της είναι συχνά ασαφής, αλλά μπορεί να συνδέεται με άλλες αυτοάνοσες ασθένειες, όπως ο υποθυρεοειδισμός ή ο διαβήτης.
• Φαρμακευτική αγωγή: Ορισμένα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν μυϊκή αδυναμία ως παρενέργεια. Αυτά περιλαμβάνουν αντιβιοτικά, αντιεπιληπτικά φάρμακα ή μυοχαλαρωτικά, για παράδειγμα.
• Άλλες ασθένειες: Μερικές φορές η μυϊκή αδυναμία μπορεί επίσης να είναι σύμπτωμα άλλης πάθησης, όπως μια λοίμωξη, δηλητηρίαση, όγκος ή νευρολογική διαταραχή.

Ποια είναι τα συμπτώματα της μυϊκής αδυναμίας στους σκύλους;

Τα συμπτώματα της μυϊκής αδυναμίας στους σκύλους μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα και τις μυϊκές ομάδες που επηρεάζονται. Ορισμένα από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι τα εξής:

• Αδυναμία ή εξάντληση μετά από σωματική άσκηση
• Χαλαροί ή πεσμένοι μύες του προσώπου, ιδίως γύρω από τα μάτια και το στόμα
• Δυσκολία στη μάσηση ή στην κατάποση τροφής ή νερού
• Βραχνό γάβγισμα ή βήχας
• Δύσπνοια ή γρήγορη αναπνοή
• Διευρυμένη γλώσσα ή σιελόρροια
• Ασταθές βάδισμα ή παραπάτημα
• Κατάρρευση ή παράλυση των ποδιών

Πώς διαγιγνώσκεται η μυϊκή αδυναμία στους σκύλους;

Για τη διάγνωση της μυϊκής αδυναμίας σε σκύλους, ο κτηνίατρος θα πρέπει να πραγματοποιήσει μια ενδελεχή κλινική εξέταση και να παραγγείλει ορισμένες εξετάσεις. Αυτές περιλαμβάνουν:

• Αιματολογικές εξετάσεις: Αυτές μπορούν να βοηθήσουν στον αποκλεισμό άλλων πιθανών αιτιών για τα συμπτώματα, όπως η λοίμωξη, ο υποθυρεοειδισμός ή ο διαβήτης.
• Εξέταση αντισωμάτων: Αυτή η εξέταση μετρά την ποσότητα αντισωμάτων στο αίμα που στρέφονται κατά των υποδοχέων των μυϊκών κυττάρων. Μια υψηλή τιμή υποδηλώνει επίκτητη μυασθένεια.
• Ηλεκτρομυογράφημα (ΗΜΓ): Πρόκειται για μια εξέταση που μετρά την ηλεκτρική δραστηριότητα των μυών. Μικρές βελόνες εισάγονται στους μύες και αποστέλλονται ηλεκτρικά ερεθίσματα. Ένα μη φυσιολογικό μοτίβο μπορεί να υποδεικνύει διαταραχή της επικοινωνίας νεύρων-μυών.
• Δοκιμασία Tensilon: Πρόκειται για μια δοκιμασία που παρατηρεί την επίδραση ενός φαρμάκου που ονομάζεται Tensilon στους μύες. Το Tensilon αναστέλλει ένα ένζυμο που είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη, ο οποίος είναι σημαντικός για την επικοινωνία νεύρων-μυών. Όταν το Tensilon χορηγείται με ένεση, θα πρέπει να υπάρξει προσωρινή βελτίωση της μυϊκής δύναμης. Αυτό μπορεί να αποτελεί ένδειξη μυασθένειας.

Πώς αντιμετωπίζεται η μυϊκή αδυναμία στους σκύλους;

Η θεραπεία της μυϊκής αδυναμίας στους σκύλους εξαρτάται από την αιτία και τη σοβαρότητα της πάθησης. Ορισμένες από τις πιθανές θεραπευτικές επιλογές είναι:

• Φαρμακευτική αγωγή: Υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να βελτιώσουν την επικοινωνία νεύρων-μυών είτε αυξάνοντας την ποσότητα της ακετυλοχολίνης είτε παρατείνοντας τα αποτελέσματα της τενσιλόνης. Αυτά τα φάρμακα πρέπει συνήθως να λαμβάνονται εφ' όρου ζωής.
• Ανοσοκατασταλτικά: Εάν η μυϊκή αδυναμία προκαλείται από αυτοάνοσο νόσημα, τα φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της παραγωγής αντισωμάτων και στην προστασία των υποδοχέων στα μυϊκά κύτταρα. Ωστόσο, αυτά τα φάρμακα έχουν επίσης παρενέργειες και πρέπει να δοσολογούνται προσεκτικά.
• Θυμεκτομή: Πρόκειται για μια επέμβαση κατά την οποία αφαιρείται ο θύμος αδένας. Ο θύμος αδένας είναι ένα όργανο υπεύθυνο για την ωρίμανση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος. Σε ορισμένους σκύλους με επίκτητη μυασθένεια, η θυμεκτομή μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση ή ακόμη και σε ίαση της νόσου. Οι λόγοι γι' αυτό δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί.
• Συμπτωματική θεραπεία: Μπορούν επίσης να ληφθούν και άλλα μέτρα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του σκύλου, όπως προσαρμοσμένη διατροφή, τακτική φυσιοθεραπεία, αποφυγή του στρες ή της ζέστης ή τεχνητή αναπνοή σε περίπτωση αναπνευστικής δυσχέρειας.