Leki przeciwarytmiczne

Jak działają leki przeciwarytmiczne?

Serce normalnie bije w regularnym rytmie, który jest kontrolowany przez impulsy elektryczne. Impulsy te powstają w węźle zatokowym, naturalnym rozruszniku serca, i rozprzestrzeniają się do przedsionków i komór poprzez układ przewodzący. W ten sposób krew jest skutecznie pompowana przez organizm.

W przypadku arytmii rytm ten jest zaburzony, ponieważ węzeł zatokowy nie działa prawidłowo, generowane są dodatkowe impulsy lub impulsy są blokowane. Może to powodować, że serce bije zbyt szybko (tachykardia), zbyt wolno (bradykardia) lub nieregularnie (skurcze dodatkowe, migotanie przedsionków).

Leki antyarytmiczne to leki, które ingerują w procesy elektryczne serca, a tym samym normalizują lub stabilizują rytm. Istnieją różne klasy leków antyarytmicznych, które są zróżnicowane w zależności od ich mechanizmu działania i grupy docelowej. Najważniejsze z nich to

• Klasa I: Blokery kanału sodowego. Spowalniają one przewodzenie pobudzenia w sercu i wydłużają okres refrakcji, tj. czas, w którym serce nie reaguje na nowy impuls. Są one stosowane głównie w przypadku arytmii komorowych. Przykładami są lidokaina, meksyletyna i chinidyna.
• Klasa II: beta-blokery. Hamują wpływ adrenaliny i noradrenaliny na serce, a tym samym zmniejszają częstość akcji serca i ciśnienie krwi. Są one stosowane głównie w przypadku nadkomorowych zaburzeń rytmu serca, tj. tych, które występują w przedsionkach. Przykładami są atenolol, metoprolol i propranolol.
• Klasa III: Blokery kanału potasowego. Wydłużają czas trwania potencjału czynnościowego, tj. czas, w którym serce jest pobudzone, a tym samym zapobiegają powstawaniu nowych impulsów. Są one stosowane głównie w przypadku migotania przedsionków. Przykładami są amiodaron, sotalol i dronedaron.
• Klasa IV: Blokery kanału wapniowego. Spowalniają przewodzenie w węźle przedsionkowo-komorowym, który przekazuje impulsy z przedsionków do komór, a tym samym zmniejszają częstość akcji komór. Stosowane są głównie w przypadku częstoskurczu nadkomorowego. Przykładami są werapamil i diltiazem.

Kiedy stosuje się leki antyarytmiczne?

Decyzja o tym, czy pies z arytmią musi być leczony, zależy od różnych czynników, takich jak rodzaj i nasilenie arytmii, obecność objawów lub chorób współistniejących oraz ryzyko powikłań. Nie każda arytmia wymaga leczenia, niektóre są nieszkodliwe lub nawet fizjologiczne, tj. normalne dla psa.

Najczęstsze objawy arytmii to

• osłabienie
• zmęczenie
• duszność
• kaszel
• omdlenia
• Niebieskie błony śluzowe
• Szmer serca
• Nieregularny puls

Jeśli Twój pies wykazuje jeden lub więcej z tych objawów, zdecydowanie powinieneś zabrać go do weterynarza, który może postawić dokładną diagnozę. Przeprowadzi on badanie kliniczne i wykona elektrokardiogram (EKG), który rejestruje aktywność elektryczną serca. Czasami konieczne są również dalsze badania, takie jak prześwietlenie rentgenowskie, USG lub badanie krwi, aby znaleźć przyczynę arytmii.

Leczenie lekami antyarytmicznymi jest zwykle zalecane tylko wtedy, gdy arytmia jest objawowa lub zwiększa ryzyko poważnych powikłań. Celem jest normalizacja lub przynajmniej stabilizacja rytmu serca, złagodzenie objawów oraz poprawa jakości i długości życia psa.

Jakie są skutki uboczne leków antyarytmicznych?

Jak każdy lek, leki przeciwarytmiczne mogą mieć również skutki uboczne, które mogą się różnić w zależności od substancji czynnej, dawki i indywidualnej wrażliwości psa. Najczęstsze z nich to

• dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, biegunka lub utrata apetytu
• zaburzenia układu nerwowego, takie jak senność, drżenie, ataksja lub drgawki
• Zaburzenia sercowo-naczyniowe, takie jak niedociśnienie, bradykardia lub blok serca
• Reakcje skórne, takie jak swędzenie, wysypka lub wypadanie włosów
• Uszkodzenie wątroby lub nerek
• Zmiany w morfologii krwi, takie jak niedokrwistość, małopłytkowość lub leukopenia.

Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, ważne jest, aby dokładnie przestrzegać instrukcji lekarza weterynarii i stosować się do zalecanej dawki i odstępów czasu między dawkami. Należy również regularnie badać psa w celu sprawdzenia skuteczności i tolerancji terapii. Jeśli zauważysz jakiekolwiek skutki uboczne u swojego psa, powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza i nie zmieniać ani nie odstawiać leku bez pozwolenia.