Cysteina
Cysteina jest aminokwasem ważnym dla budowy białek. Bierze również udział w tworzeniu glutationu, przeciwutleniacza, który chroni komórki przed uszkodzeniem. Cysteina znajduje się w wielu produktach spożywczych, takich jak mięso, jaja, produkty mleczne i orzechy. Ale co cysteina oznacza dla Twojego psa? Czy jest dla niego dobra czy zła? W tym artykule dowiesz się więcej o tym składniku oraz jego zaletach i wadach dla Twojego czworonożnego przyjaciela.
Co to jest cystynuria?
Cystynuria to dziedziczne zaburzenie metaboliczne występujące u niektórych ras psów. Zbyt duża ilość cystyny jest wydalana z moczem, ponieważ nerki nie mogą jej prawidłowo wchłonąć. Cystyna nie jest łatwo rozpuszczalna w wodzie i dlatego może tworzyć kryształy lub kamienie w pęcherzu moczowym. Mogą one prowadzić do infekcji dróg moczowych, bólu, krwi w moczu, a nawet zatrzymania moczu. Kamienie cystynowe często muszą być usuwane chirurgicznie.
Cystynuria występuje głównie u ras takich jak jamniki, bassety, munsterlandery, teriery irlandzkie, bull mastiffy, buldogi angielskie, chihuahua, teriery szkockie i nowofundlandy. Choroba zazwyczaj dotyka dorosłych psów w wieku od 3 do 5 lat.
Jak diagnozuje się cystynurię?
Jeśli podejrzewasz, że Twój pies cierpi na cystynurię, powinieneś poddać go badaniu weterynaryjnemu. Weterynarz przeprowadzi badanie ogólne oraz wykona badanie ultrasonograficzne i rentgenowskie pęcherza moczowego. Pobierze również próbkę moczu i określi wartości nerek we krwi. Jeśli zostaną znalezione kryształy cystyny lub kamienie, zostaną one wysłane do laboratorium w celu analizy. Tam zostanie określony dokładny skład kamieni w celu zaplanowania dalszego leczenia i profilaktyki.
Jak leczy się cystynurię?
Leczenie cystynurii zależy od stopnia zaawansowania choroby. W niektórych przypadkach wystarczy dostosowanie diety i zmiana wartości pH moczu. W innych przypadkach konieczna jest operacja usunięcia kamieni.
Zmiana diety
Zmiana diety może pomóc w zapobieganiu lub zmniejszeniu tworzenia się kryształów cystyny lub kamieni. Należy przestrzegać następujących punktów:
- Unikaj pokarmów bogatych w cysteinę, takich jak jaja, produkty sojowe, orzechy i nasiona, a także duże ilości mięsa.
- Upewnij się, że Twój pies otrzymuje wystarczającą ilość białka i sodu.
- Ustawić wartość pH moczu w zakresie zasadowym (wartość pH > 7,3). Można to osiągnąć poprzez podawanie pokarmów bogatych w potas, takich jak ziemniaki, słodkie ziemniaki, marchew, dynia, pasternak i seler.
- Regularnie sprawdzaj pH moczu psa za pomocą pasków testowych lub u weterynarza.
- Podawaj małe porcje kilka razy dziennie zamiast jednego dużego posiłku.
Działanie
Jeśli zmiana diety nie jest wystarczająca lub jeśli u psa występują poważne objawy, konieczna może być operacja. Polega ona na usunięciu kamieni z pęcherza moczowego. Operacja zwykle kończy się sukcesem i ma niewiele powikłań. Jednak po operacji mogą ponownie tworzyć się nowe kamienie, jeśli przyczyna nie zostanie usunięta.
Jak można zapobiegać cystynurii?
Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia cystynurii lub zapobiec jej nawrotom, należy podjąć następujące środki:
- Zwiększyć spożycie wody przez psa. Rozcieńcza to mocz i przepłukuje pęcherz. Wodę można aromatyzować wodą z tuńczyka, śmietaną, mlekiem lub jogurtem, aby była bardziej atrakcyjna dla psa. Należy jednak regularnie zmieniać wodę.
- Pies powinien często oddawać mocz. Zapobiega to zbijaniu się kryształów w kamienie. Zapewnij mu spacer, zwłaszcza przed snem.
- Regularnie badaj psa u weterynarza. Pomaga to rozpoznać i leczyć cystynurię na wczesnym etapie.
- Unikaj rozmnażania z psami, które mają cystynurię lub są nosicielami. Zapobiega to przekazywaniu choroby dalej.
Cysteina jest ważnym aminokwasem dla psów, ale jej nadmiar może prowadzić do cystynurii. Jest to choroba dziedziczna, która występuje częściej u niektórych ras psów. Kryształy cystyny lub kamienie tworzą się w pęcherzu moczowym, co może prowadzić do bólu i infekcji. Diagnozę stawia się na podstawie badania przeprowadzonego przez weterynarza i analizy kamieni. Leczenie polega na zmianie diety, zmianie pH moczu i, w razie potrzeby, zabiegu chirurgicznym. Zapobieganie obejmuje zwiększone spożycie wody, częste oddawanie moczu, regularne badania kontrolne i odpowiedzialną hodowlę.
Autorzy zakładają, że w przypadku choroby zwierzęcia należy skonsultować się z weterynarzem, a leki należy przyjmować wyłącznie po konsultacji z lekarzem lub farmaceutą. Tylko indywidualne badanie może doprowadzić do postawienia diagnozy i podjęcia decyzji o leczeniu.
Pomożemy Ci znaleźć najbliższego weterynarza → W ten sposób