Szczawian wapnia

Co to jest szczawian wapnia?

Szczawian wapnia to sól składająca się z jonów wapnia i jonów szczawianowych. Jony szczawianowe to kwasy organiczne występujące w wielu produktach spożywczych, takich jak szpinak, rabarbar, orzechy czy czekolada. Jony szczawianowe mogą być również wytwarzane przez sam organizm, na przykład w przypadku nadmiaru witaminy C lub zaburzonej flory jelitowej.

Szczawian wapnia w drogach moczowych

Jednym z obszarów, w których szczawian wapnia może powodować problemy, jest układ moczowy. Jeśli w moczu znajduje się zbyt dużo szczawianu wapnia, może on wytrącać się w postaci kryształów lub kamieni, które mogą blokować lub podrażniać drogi moczowe. Może to prowadzić do bólu, krwi w moczu, infekcji dróg moczowych lub niewydolności nerek. Przyczyny zwiększonego wydalania szczawianu wapnia mogą być różne, na przykład predyspozycje genetyczne, nieprawidłowa dieta, przewlekła choroba nerek lub zaburzenia metaboliczne.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia kamieni szczawianu wapnia, należy upewnić się, że pies pije wystarczającą ilość wody i regularnie oddaje mocz. Ponadto nie należy podawać mu pokarmów zawierających zbyt dużo wapnia lub kwasu szczawiowego. Obejmuje to na przykład produkty mleczne, rabarbar, szpinak i czekoladę. Jeśli Twój pies ma już kamienie lub jest podatny na ich powstawanie, weterynarz może zalecić specjalną dietę lub przepisać leki. W niektórych przypadkach może być konieczne chirurgiczne usunięcie kamieni.

Szczawian wapnia w stawach

Innym obszarem, w którym może występować szczawian wapnia, są stawy. Gdy kryształy szczawianu wapnia odkładają się w stawach, jest to znane jako artropatia dwuwodnego pirofosforanu wapnia (CPPD) lub dna rzekoma. Choroba ta jest podobna do dny moczanowej u ludzi i może prowadzić do stanu zapalnego, obrzęku i bólu w dotkniętych stawach. Przyczyny CPPD nie są dokładnie znane, ale istnieją pewne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko, takie jak zaawansowany wiek, nadczynność przytarczyc lub przewlekła choroba nerek.

Leczenie CPPD zwykle składa się z leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. W ciężkich przypadkach konieczne może być również płukanie stawu lub chirurgiczne usunięcie kryształów. Aby zapobiec CPPD, należy zapewnić psu zbilansowaną dietę i regularnie go ćwiczyć. Należy również monitorować poziom wapnia i fosforanów we krwi oraz leczyć wszelkie choroby nerek lub przytarczyc.

Szczawiany wapnia w zębach

Trzecim obszarem, w którym może występować szczawian wapnia, są zęby. Kiedy kryształy szczawianu wapnia tworzą się na powierzchni zębów, jest to znane jako oksaloza zębów. Stan ten jest bardzo rzadki u psów i zwykle jest wykrywany przypadkowo podczas badania stomatologicznego. Objawy mogą wahać się od niewielkich przebarwień do poważnego zniszczenia szkliwa zębów. Przyczyny oksalozy zębów nie są jasne, ale uważa się, że jest ona związana ze zwiększonym spożyciem lub produkcją kwasu szczawiowego.

Jakie są wady szczawianu wapnia?

Główną wadą szczawianu wapnia jest tworzenie się kamieni moczowych, które mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Kamienie moczowe ze szczawianu wapnia są bardzo twarde i zwykle nie można ich rozpuścić za pomocą diety lub leków. Często konieczna jest operacja w celu usunięcia kamieni.

Kamienie moczowe szczawianu wapnia są szczególnie powszechne u starszych, wykastrowanych psów płci męskiej z nadwagą. Niektóre rasy psów są również genetycznie predysponowane do tego typu kamieni moczowych, takie jak Yorkshire Terriery, Lhasa Apso, Shih Tzu lub sznaucery miniaturowe.

Jak chronić psa przed kamicą moczową?

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia kamieni moczowych spowodowanych szczawianem wapnia, należy postępować zgodnie z poniższymi wskazówkami:

• Karmić psa wysokiej jakości karmą o niskiej zawartości szczawianów. Unikaj pokarmów takich jak pszenica, słodkie ziemniaki, szpinak lub orzechy.
• Upewnij się, że pies pije wystarczająco dużo i regularnie oddaje mocz. Rozcieńcza to mocz i wypłukuje ewentualne kryształy.
• Regularnie badaj mocz psa, aby sprawdzić wartość pH oraz stężenie wapnia i szczawianów.
• 
  Zbadaj psa pod kątem możliwych chorób, które mogą prowadzić do zwiększonego wydalania wapnia, takich jak zaburzenia przytarczyc lub przedawkowanie witaminy D.