Zwichnięcie rzepki

Przyczyny zwichnięcia rzepki

Dokładna przyczyna zwichnięcia rzepki nie zawsze jest znana, ale istnieją pewne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko. Należą do nich

• Predyspozycje genetyczne: Niektóre rasy psów mają wrodzone wady rozwojowe panewki stawu skokowego lub ścięgna rzepki, które powodują łatwiejsze zwichnięcie rzepki. Rasy te obejmują chihuahua, yorkshire terrier, pudel, maltańczyk i terier bostoński.
• Uraz: Wypadek lub uraz kolana może spowodować uszkodzenie więzadeł lub chrząstki, które stabilizują rzepkę. Może to prowadzić do poluzowania lub przemieszczenia rzepki.
• Nadwaga: Nadwaga obciąża stawy i może prowadzić do zużycia chrząstki. Może to wpływać na stabilność rzepki i zwiększać ryzyko jej zwichnięcia.

Objawy zwichnięcia rzepki

Objawy zwichnięcia rzepki mogą się różnić w zależności od ciężkości i częstotliwości incydentu. Niektóre możliwe objawy obejmują

• Utykanie lub podskakiwanie na trzech nogach: Jest to często pierwszy i najbardziej zauważalny objaw zwichnięcia rzepki. Pies próbuje odciążyć chorą nogę i podnosi ją podczas chodzenia. Czasami można również zaobserwować, jak pies próbuje przywrócić rzepkę do właściwej pozycji poprzez rozciąganie lub potrząsanie nogą.
• Ból lub dyskomfort: Pies może wykazywać oznaki bólu lub dyskomfortu, gdy rzepka jest zwichnięta. Może wyć, warczeć lub lizać kolano. Może być również mniej aktywny lub chętny do zabawy niż zwykle.
• Obrzęk lub zaczerwienienie: Staw kolanowy może być obrzęknięty lub zaczerwieniony po zwichnięciu rzepki. Wskazuje to na stan zapalny lub infekcję.
• Chorobazwyrodnieniowa stawów: Jeśli zwichnięcie rzepki występuje często lub przewlekle, może to prowadzić do trwałego uszkodzenia chrząstki i kości w stawie kolanowym. Jest to znane jako choroba zwyrodnieniowa stawów, która prowadzi do bólu, sztywności i ograniczenia ruchu.

Diagnoza zwichnięcia rzepki

Jeśli podejrzewasz, że Twój pies cierpi na zwichnięcie rzepki, powinieneś jak najszybciej zabrać go do weterynarza. Weterynarz przeprowadzi badanie fizykalne i badanie palpacyjne stawu kolanowego. Spróbuje ręcznie wypchnąć rzepkę z pozycji i poczuje, jak łatwo wraca na swoje miejsce. Nazywa się to testem zwichnięcia i pomaga weterynarzowi określić stopień zwichnięcia rzepki.

Weterynarz wykona również zdjęcie rentgenowskie stawu kolanowego, aby ocenić stan chrząstki i kości. Pomoże mu to wykluczyć inne możliwe przyczyny utykania i opracować plan leczenia.

Leczenie zwichnięcia rzepki

Leczenie zwichnięcia rzepki zależy od ciężkości i częstości występowania schorzenia. W łagodnych przypadkach wystarczające może być leczenie zachowawcze, które obejmuje następujące działania:

• Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne: Pomagają one złagodzić ból i stan zapalny w stawie kolanowym. Powinny być one jednak podawane wyłącznie pod nadzorem lekarza weterynarii, ponieważ mogą mieć skutki uboczne.
• Kontrola wagi : Jeśli pies ma nadwagę, powinien przejść na dietę, aby osiągnąć idealną wagę. Pomoże to zmniejszyć obciążenie stawów i ryzyko zwichnięcia rzepki.
• Fizjoterapia : Obejmuje ćwiczenia wzmacniające mięśnie i więzadła wokół stawu kolanowego oraz poprawiające mobilność. Weterynarz może pokazać, jak wykonywać te ćwiczenia w domu.
• Ochrona stawów : Obejmuje to ochronę psa przed czynnościami, które mogą nadwyrężyć lub zranić staw kolanowy, takimi jak skakanie, bieganie lub wchodzenie po schodach. Możesz również zapewnić mu łóżko ortopedyczne lub rampę, aby zwiększyć jego komfort.

W ciężkich przypadkach lub jeśli leczenie zachowawcze nie jest skuteczne, konieczna może być operacja. Operacja ma na celu przywrócenie rzepki do normalnej pozycji i poprawę stabilności stawu. Istnieją różne rodzaje operacji, które można wykonać w zależności od stopnia zwichnięcia rzepki i stanu stawu kolanowego. Obejmują one

• Pogłębienie pan ewki stawu kolanowego: polega na pogłębieniu powierzchni kostnej panewki stawu kolanowego w celu stworzenia większej przestrzeni dla rzepki.
• Skrócenie lub wydłużenie ścięgna rzepki: polega na skróceniu lub wydłużeniu ścięgna rzepki w celu ustawienia go w linii prostej z kością udową.
• Przesunięcieprzyczepu ś cięgna rzepki: Polega na przesunięciu punktu przyczepu ścięgna rzepki na kości piszczelowej w celu skorygowania kierunku ciągnięcia rzepki.
• Stabilizacja więzadeł: Polega na zaciśnięciu lub rozluźnieniu więzadeł utrzymujących rzepkę na miejscu.

Operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym i wymaga opieki pooperacyjnej. Pies będzie musiał nosić bandaż lub szynę przez kilka tygodni i ograniczyć swoją aktywność. Będzie również potrzebował regularnych wizyt u weterynarza w celu monitorowania gojenia. Wskaźnik powodzenia operacji jest wysoki, ale możliwe są pewne powikłania, takie jak infekcja, krwawienie lub ponowne zwichnięcie.