Postępujący zanik siatkówki
W tym artykule dowiesz się więcej o przyczynach, objawach, diagnozowaniu i leczeniu PRA u psów. Podajemy również wskazówki, jak pomóc psu radzić sobie z tą chorobą.
Przyczyny PRA u psów
PRA jest chorobą genetyczną przekazywaną z rodziców na potomstwo. Istnieją różne formy PRA, które różnią się rodzajem dziedziczenia, czasem wystąpienia i przebiegiem choroby. Najczęstsze formy to
- Uogólniona PRA (GPRA): Ta forma dotyka wielu ras psów i może wystąpić na wczesnym lub późnym etapie. W GPRA pręciki są zwykle dotknięte jako pierwsze, co prowadzi do ślepoty nocnej. Później dotknięte są również czopki, co prowadzi do ślepoty dziennej i ślepoty barw. Ślepota jest zwykle całkowita w wieku od 3 do 5 lat.
- Centralny postępujący zanik siatkówki (CP RA): Ta postać dotyka głównie labradory i golden retrievery. W CPRA czopki ulegają uszkodzeniu w pierwszej kolejności, co prowadzi do zmniejszenia ostrości wzroku i ograniczenia pola widzenia. Pręciki są atakowane później, co prowadzi do ślepoty nocnej. Ślepota jest zwykle całkowita w wieku od 6 do 8 lat.
- Postępujący zanik siatkówki sprzężony z chromosomem X (XL PRA): Ta forma dotyka głównie syberyjskie psy husky i samojedy. W XLPRA odpowiedzialny gen jest związany z chromosomem X, co oznacza, że tylko samce psów mogą zachorować na tę chorobę. Samice są jedynie nosicielkami genu. W XLPRA dotknięte są zarówno pręciki, jak i czopki, co prowadzi do szybkiej ślepoty w wieku od 1 do 2 lat.
Dokładne geny odpowiedzialne za PRA nie są jeszcze znane dla wszystkich ras psów. Istnieją jednak testy genetyczne dla niektórych ras, które mogą określić ryzyko wystąpienia PRA. Testy te mogą pomóc w ograniczeniu rozprzestrzeniania się PRA poprzez wykorzystywanie do hodowli wyłącznie zdrowych lub wolnych psów.
Objawy PRA u psów
Objawy PRA u psów zależą od postaci i stadium choroby. Pierwszymi objawami mogą być
- Trudności z widzeniem o zmierzchu lub w ciemności
- Powiększone lub błyszczące źrenice
- Zwiększony połysk oczu w świetle
- Ostrożne lub niespokojne zachowanie
- Wpadanie na przedmioty lub ściany
- Zmniejszona aktywność lub skłonność do zabawy
W zaawansowanych stadiach mogą wystąpić następujące objawy:
- Trudności z widzeniem w świetle dziennym lub w jasnym świetle
- Ograniczone lub utracone pole widzenia
- Ślepota barw
- Szara lub zielona zasłona na oczach
- Całkowita ślepota
PRA jest bezbolesnym schorzeniem, które nie wpływa bezpośrednio na psa. Jednak ślepota może prowadzić do stresu, niepokoju lub depresji, co obniża samopoczucie i jakość życia psa.
Diagnoza PRA u psów
PRA u psów diagnozuje się poprzez dokładne badanie oczu przez weterynarza lub specjalistę chorób oczu. Obejmuje ono oglądanie siatkówki i innych struktur oka za pomocą specjalnego urządzenia zwanego oftalmoskopem. Przeprowadzane są również różne testy w celu sprawdzenia funkcji siatkówki, takie jak
- Elektroretinografia (ERG): Badanie to mierzy aktywność elektryczną siatkówki, gdy jest ona wystawiona na działanie bodźców świetlnych. W PRA aktywność ta jest zmniejszona lub nieobecna.
- Optyczna koherentna tomografia (OCT ): Badanie to pozwala uzyskać szczegółowy obraz siatkówki i jej warstw. W PRA warstwy te są cieńsze lub zniszczone.
- Angiografia fluoresceinowa (FA): Badanie to wykorzystuje specjalny barwnik, który jest wstrzykiwany do naczyń krwionośnych oka. Kolor jest następnie rejestrowany za pomocą kamery w celu oceny przepływu krwi w siatkówce. W PRA przepływ krwi jest zmniejszony lub przerwany.
Oprócz tych testów można również przeprowadzić test genetyczny w celu określenia obecności lub braku genu dla PRA. Test ten można również przeprowadzić na zdrowych psach w celu określenia ich statusu jako nosicieli lub nosicieli.
Leczenie PRA u psów
Niestety, obecnie nie ma skutecznej metody leczenia PRA u psów. Choroba jest postępująca i nieodwracalna. Istnieją jednak pewne sposoby na wsparcie psa i poprawę jakości jego życia. Należą do nich
- Regularne wizyty kontrolne u weterynarza lub specjalisty chorób oczu w celu monitorowania postępu choroby oraz wykrywania i leczenia potencjalnych powikłań, takich jak zaćma lub jaskra.
- Zbilansowana dieta zawierająca wysokiej jakości składniki i suplementy, które mogą wspierać zdrowie oczu, takie jak przeciwutleniacze, kwasy tłuszczowe omega-3 lub luteina.
- Bezpieczne i znajome otoczenie, w którym pies czuje się komfortowo i jest zorientowany. Należy unikać nagłych zmian, takich jak przestawianie mebli lub dodawanie nowych przedmiotów. Ponadto należy zabezpieczyć potencjalne źródła zagrożeń, takie jak schody lub ostre krawędzie.
- Delikatna i cierpliwa opieka nad psem, która daje poczucie bezpieczeństwa i zaufania. Do prowadzenia i ostrzegania psa należy używać jasnych i spójnych komend. Ponadto należy stosować pozytywne wzmocnienia, takie jak pochwały lub smakołyki, aby zmotywować psa i zwiększyć jego pewność siebie.
- Odpowiednia stymulacja fizyczna i psychiczna psa, która stanowi wyzwanie dla jego zmysłów i inteligencji. Należy wybierać aktywności, które sprawiają psu przyjemność i są dostosowane do jego możliwości. Na przykład, gry z dźwiękami lub zapachami mogą być używane do angażowania i nagradzania psa.
Autorzy zakładają, że w przypadku choroby zwierzęcia należy skonsultować się z weterynarzem, a leki należy przyjmować wyłącznie po konsultacji z lekarzem lub farmaceutą. Tylko indywidualne badanie może doprowadzić do postawienia diagnozy i podjęcia decyzji o leczeniu.
Pomożemy Ci znaleźć najbliższego weterynarza → W ten sposób