Grasiczak

Przyczyny i czynniki ryzyka

Dokładna przyczyna grasiczaka nie jest znana, ale istnieją pewne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko jego wystąpienia. Należą do nich

• Rasa : Labradory i Golden Retrievery wydają się być bardziej narażone na rozwój grasiczaka niż inne rasy.
• Wiek : Większość psów z grasiczakami ma od dziewięciu do dziesięciu lat.
• Płeć : Nie ma różnicy między psami płci męskiej i żeńskiej w częstości występowania grasiczaka.

Objawy

Objawy grasiczaka zależą od wielkości i umiejscowienia guza. Grasiczak może uciskać sąsiednie narządy, takie jak serce, płuca, przełyk i naczynia krwionośne, powodując różne objawy. Do najczęstszych objawów należą

• duszność
• senność
• utrata apetytu
• utrata masy ciała
• kaszel
• Trudności w połykaniu
• Obrzęk głowy, szyi i klatki piersiowej
• Osłabienie lub paraliż mięśni.

Niektóre psy z grasiczakami mogą również cierpieć na zespoły paranowotworowe, które są chorobami wywoływanymi przez guz, ale nie są z nim bezpośrednio związane. Najbardziej znanym zespołem paranowotworowym u psów z grasiczakami jest miastenia, choroba autoimmunologiczna, która prowadzi do upośledzenia transmisji sygnału między nerwami i mięśniami. Rezultatem jest osłabienie mięśni, które jest szczególnie widoczne na twarzy, szczęce, powiekach i kończynach.

Diagnoza

Aby zdiagnozować grasiczaka, weterynarz musi przeprowadzić dokładne badanie kliniczne i zlecić różne testy. Obejmują one:

• Badania krwi: Mogą one wykazywać oznaki niedokrwistości, stanu zapalnego, infekcji lub hiperkalcemii (podwyższony poziom wapnia we krwi).
• Zdjęcia rentgenowskie: Mogą one wykazać rozmiar i kształt guza w klatce piersiowej.
• Badanie ultrasonograficzne : pozwala ocenić strukturę i przepływ krwi w guzie.
• Biopsja: Jest niezbędna do pobrania próbki tkanki z guza i zbadania jej pod mikroskopem. Pozwala to lekarzowi weterynarii określić rodzaj i stopień zaawansowania guza.

Stopień zaawansowania grasiczaka opiera się na stopniu, w jakim guz rozprzestrzenił się na otaczające tkanki i węzły chłonne lub inne narządy. Istnieją cztery stadia grasiczaka:

• Etap I: Guz jest całkowicie zamknięty i nie rozprzestrzenił się.
• EtapII: Guz przebił się przez otoczkę lub rozrósł się do otaczającej tkanki tłuszczowej.
• EtapIII : Guz nacieka sąsiednie narządy, takie jak serce lub płuca, lub atakuje duże naczynia krwionośne.
• StadiumIV : Guz dał przerzuty do węzłów chłonnych lub innych narządów, takich jak wątroba lub śledziona.

Leczenie

Leczenie grasiczaków zależy od stadium, wielkości, lokalizacji i ogólnego stanu psa. Główne opcje leczenia to

• Chirurgia: jest to preferowana metoda usunięcia guza, jeśli jest operacyjny. Wycięcie chirurgiczne może znacznie poprawić czas przeżycia i jakość życia psa. Jednak operacja może również wiązać się z ryzykiem i powikłaniami, takimi jak krwawienie, infekcja lub uszkodzenie otaczających narządów.
• Chemioterapia: Jest to terapia lekowa mająca na celu zahamowanie podziału komórek guza. Chemioterapia może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z zabiegiem chirurgicznym, szczególnie w przypadku grasiczaków zaawansowanych lub z przerzutami. Chemioterapia może jednak powodować działania niepożądane, takie jak nudności, wymioty, wypadanie włosów lub zahamowanie czynności szpiku kostnego.
• Radioterapia: Jest to terapia wykorzystująca promieniowanie o wysokiej energii do zabijania komórek nowotworowych. Radioterapia może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z zabiegiem chirurgicznym lub chemioterapią, szczególnie w przypadku nieoperacyjnych lub resztkowych grasiczaków. Jednak radioterapia może również powodować działania niepożądane, takie jak podrażnienie skóry, wypadanie włosów lub zwłóknienie płuc.