Miedź

Ile miedzi potrzebuje Twój pies?

Zapotrzebowanie psa na miedź zależy od różnych czynników, takich jak wiek, wielkość, rodzaj sierści i stan zdrowia. Ogólnie rzecz biorąc, psy potrzebują około trzy razy więcej miedzi niż ludzie w stosunku do ich zapotrzebowania energetycznego. Wynika to z faktu, że psy mają wyższy metabolizm i muszą produkować więcej czerwonych krwinek.

Zapotrzebowanie dorosłych psów na miedź wynosi około 0,1 mg na kilogram masy ciała dziennie. Zapotrzebowanie jest większe u psów długowłosych w okresie linienia. Ciężarne suki potrzebują około 0,15 mg na kilogram masy ciała dziennie. Zapotrzebowanie na miedź dla suk karmiących wynosi 0,65 mg, a dla rosnących szczeniąt około 0,15 do 0,50 mg na kilogram masy ciała.

Skąd pies czerpie miedź?

Miedź znajduje się w różnych pokarmach, którymi można karmić psa. Najważniejsze źródła to

• Wątroba: Wątroba jest szczególnie bogata w miedź i pokrywa zapotrzebowanie psa przy stosunkowo niewielkiej ilości. Wątroba jagnięca ma najwyższe stężenie - 7 mg na 100 g, następnie wątroba wołowa - 3 mg na 100 g i wątroba z kurczaka - 0,3 mg na 100 g. Nie należy jednak podawać zbyt dużej ilości wątróbki, ponieważ zawiera ona również dużo witaminy A, która może być szkodliwa w nadmiernych dawkach. Wątróbka może również zawierać szkodliwe substancje, które zwierzę wchłonęło w ciągu swojego życia.
• Orzechy: Orzechy są roślinną alternatywą dla wątroby i również zawierają dużo miedzi. W szczególności orzechy nerkowca mają wysoką zawartość 2,1 mg na 100 g. Jednak orzechy zawierają również kwas fitynowy, który zmniejsza dostępność minerałów. Kwas fitynowy wiąże miedź i inne minerały, takie jak żelazo, magnez, wapń i cynk, czyniąc je niedostępnymi dla organizmu. Dlatego należy podawać orzechy z umiarem lub wcześniej je namoczyć lub sfermentować, aby zmniejszyć ilość kwasu fitynowego.
• Gotowa karma: Jeśli karmisz psa gotową karmą, nie musisz martwić się o jego zapotrzebowanie na miedź. Producenci karmy dodają do niej syntetyczne związki miedzi, takie jak węglan lub glukonian, aby spełnić wymagania. Należy jednak upewnić się, że karma nie zawiera zbyt dużej ilości miedzi, ponieważ może to prowadzić do przeciążenia niektórych ras psów.

Co się dzieje w przypadku niedoboru lub nadmiaru miedzi?

Miedź jest niezbędnym pierwiastkiem śladowym dla psa, co oznacza, że nie może on sam jej wytwarzać i musi ją otrzymywać z pożywienia. Jeśli pies otrzymuje zbyt mało lub zbyt dużo tego pierwiastka, może to prowadzić do problemów zdrowotnych.

Niedobór miedzi może powodować między innymi następujące objawy:

• Niedokrwistość: Miedź bierze udział w tworzeniu hemoglobiny, pigmentu w czerwonych krwinkach, który transportuje tlen. Jeśli pies ma zbyt mało miedzi, nie może wytworzyć wystarczającej ilości hemoglobiny i staje się blady i słaby.
• Zaburzenia wzrostu: Miedź bierze udział w syntezie kolagenu i elastyny, głównych składników tkanki łącznej. Jeśli pies ma zbyt mało miedzi, nie może zbudować wystarczającej ilości tkanki łącznej i ma problemy z kośćmi, stawami i ścięgnami.
• Rozjaśnienie lub zszarzenie sierści: Miedź bierze udział w tworzeniu melaniny, pigmentu odpowiedzialnego za kolor skóry i sierści. Jeśli pies ma zbyt mało miedzi, nie może wyprodukować wystarczającej ilości melaniny, a jego sierść traci kolor i połysk.

Niedobór miedzi może mieć różne przyczyny, takie jak

• niezrównoważona dieta mięsna bez wątroby lub innych pokarmów bogatych w miedź
• wysokie spożycie kwasu fitynowego z orzechów lub zbóż, który hamuje wchłanianie miedzi
• wysokie spożycie cynku z suplementów diety lub gotowej żywności, które hamuje wchłanianie miedzi
• zaburzenie genetyczne, które upośledza wykorzystanie miedzi.

Nadmiar miedzi może być również szkodliwy dla psa. Wynika to z faktu, że miedź jest metalem ciężkim, który może gromadzić się w organizmie, zwłaszcza w wątrobie. Jeśli wątroba przechowuje zbyt dużo miedzi, nie może już prawidłowo spełniać swojej funkcji i dochodzi do uszkodzenia wątroby.

Nadmiar miedzi może mieć różne przyczyny, takie jak

• zbyt wysokie spożycie wątroby lub innych pokarmów bogatych w miedź
• zbyt wysokie spożycie syntetycznej miedzi z gotowej żywności lub suplementów diety
• zaburzenia genetyczne, które upośledzają wydalanie miedzi.

Niektóre rasy psów są szczególnie podatne na dziedziczną chorobę spichrzeniową miedzi. Należą do nich bedlington terrier, west highland white terrier, doberman, owczarek niemiecki i cocker spaniel. U tych ras wraz z wiekiem coraz więcej miedzi odkłada się w wątrobie, aż prowadzi to do poważnej choroby wątroby.

Jak utrzymać poziom miedzi w organizmie psa w równowadze?

Aby zoptymalizować spożycie miedzi przez psa i uniknąć niedoboru lub przeciążenia, należy postępować zgodnie z poniższymi wskazówkami:

• Karmić psa zbilansowaną dietą zawierającą różnorodne pokarmy, które dostarczają mu wszystkich ważnych składników odżywczych.
• Regularnie podawaj psu wątróbkę jako naturalne źródło miedzi, ale nie za dużo, aby uniknąć przedawkowania witaminy A i zanieczyszczeń.
• Od czasu do czasu podawaj psu orzechy jako roślinne źródło miedzi, ale nie za dużo, aby uniknąć hamowania wchłaniania minerałów przez kwas fitynowy. Wcześniej namocz lub sfermentuj orzechy, aby zmniejszyć zawartość kwasu fitynowego.
• Nie podawaj psu gotowej karmy lub suplementów zawierających syntetyczną miedź, jeśli pies otrzymuje już wystarczającą ilość miedzi z naturalnych źródeł. Zwracaj uwagę na informacje na etykietach i porównuj je z wymaganiami swojego psa.
• Regularnie badaj swojego psa u weterynarza i sprawdzaj wartości wątroby. Zwłaszcza jeśli masz psa rasy z grupy ryzyka