Fosfaatmeststof

Fosfaatmeststoffen zijn verkrijgbaar in verschillende vormen en samenstellingen. Sommige zijn mineraal, andere organisch of organisch-mineraal. De belangrijkste fosfaatmeststoffen zijn

• Superfosfaat: Een minerale meststof gemaakt van rotsfosfaat en zwavelzuur. Het bevat ongeveer 20 % fosfor in wateroplosbare vorm en werkt snel.
• Thomasfosfaat: Een minerale meststof die wordt verkregen uit het bijproduct van de staalproductie (thomasfosfaat). Het bevat ongeveer 10 % fosfor in een slecht oplosbare vorm en werkt langzaam.
• Beendermeel: Een organische meststof bestaande uit gemalen dierlijke botten. Het bevat ongeveer 15 % fosfor in een slecht oplosbare vorm en werkt traag.
• Guano: Een organische meststof gemaakt van de uitwerpselen van zeevogels of vleermuizen. Het bevat ongeveer 10 % fosfor in een wateroplosbare vorm en werkt snel.
• Compost: Een organische meststof bestaande uit plantaardig of dierlijk afval. Het bevat ongeveer 1% fosfor in een slecht oplosbare vorm en werkt langzaam.

Hoe fosfaatmeststof correct gebruiken

De toepassing van fosfaatmeststoffen hangt af van verschillende factoren, zoals de behoeften van de planten, de inhoud van de bodem, de pH-waarde van de bodem en de tijd van het jaar.

• De behoeften van de planten variëren afhankelijk van de soort, variëteit, groeifase en verwachte opbrengst. Over het algemeen hebben bloeiende en fruitplanten een hogere behoefte dan groene en wortelplanten. Jonge planten hebben ook meer fosfor nodig dan oudere planten.
• Het bodemgehalte kan worden bepaald door de grond te analyseren. De optimale toevoer van fosfor is ongeveer 50 tot 100 mg/kg grond. Bij een tekort aan fosfor vertonen de planten vaak donkergroene tot blauwachtige bladverkleuring, verminderde groeikracht, vertraagde bloei en een lagere vruchtkwaliteit.
• De pH-waarde van de bodem beïnvloedt de beschikbaarheid van fosfor in de bodem. Als de pH-waarde zuur is (lager dan 6), wordt fosfor gemakkelijk uitgespoeld of gebonden aan aluminium of ijzer. Bij een alkalische pH-waarde (boven 7) wordt fosfor gebonden aan calcium of omgezet in slecht oplosbare verbindingen. De optimale pH-waarde voor fosforopname ligt rond 6 tot 6,5.
• De tijd van het jaar bepaalt de timing van de bemesting. De meeste planten hebben fosfor vooral nodig bij het begin van de groei in de lente of bij het zaaien of planten. Daarom moet fosfaatmeststof bij voorkeur in de herfst of winter worden toegediend, zodat het tegen de lente in de grond zit.

De hoeveelheid fosfaatmeststof hangt af van de behoeften van de planten en de inhoud van de grond. Een vuistregel is om ongeveer 50 tot 100 g superfosfaat, 100 tot 200 g thomasfosfaat, 150 tot 300 g beendermeel, 50 tot 100 g guano of 2 tot 4 kg compost per vierkante meter te gebruiken. De hoeveelheid mest moet echter altijd worden aangepast aan de individuele omstandigheden.

Waar je op moet letten bij het gebruik van fosfaatmeststoffen

Hoewel fosfaatmeststoffen nuttig zijn voor planten, kunnen ze bij verkeerd of overmatig gebruik ook negatieve effecten hebben. Deze omvatten:

• Milieuvervuiling: Een overmaat aan fosfor in de bodem kan via regenval of irrigatie in het grondwater of watermassa's terechtkomen en leiden tot eutrofiëring. Dit betekent dat het water zuurstof verliest door overmatige algengroei en dat andere levende organismen afsterven. Om dit te voorkomen, mag fosfaatmeststof alleen worden toegediend als het nodig is en in passende hoeveelheden. Bovendien moet voldoende afstand tot waterlichamen worden bewaard.
• Gevaar voor de gezondheid: Sommige fosfaatmeststoffen kunnen schadelijk zijn voor mensen of dieren als ze worden ingeslikt of ingeademd. Dit geldt met name voor minerale meststoffen, die naast fosfor ook andere stoffen kunnen bevatten zoals fluor, zware metalen of radioactieve elementen. Om dit te voorkomen mag fosfaatmeststof alleen worden gehanteerd met handschoenen en een gezichtsmasker. Contact met de huid, ogen of slijmvliezen moet ook worden vermeden. In geval van vergiftiging moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd.
• Plantenbeschadiging: Een tekort of teveel aan fosfor kan leiden tot groeistoornissen of gebreksverschijnselen bij planten. Dit geldt vooral voor gevoelige planten zoals orchideeën, rododendrons of blauwe bessen, die weinig fosfor nodig hebben. Om dit te voorkomen, mag fosfaatmeststof alleen worden toegediend na een bodemanalyse en rekening houdend met het type en de variëteit van de plant. De meststof moet ook gelijkmatig worden verdeeld en goed in de grond worden gewerkt.