Ο ιός του έρπητα

Τι είναι ο ερπητοϊός του σκύλου;

Ο ιός του έρπητα του σκύλου ανήκει στην οικογένεια των ιών του έρπητα, οι οποίοι μπορούν επίσης να προκαλέσουν διάφορες ασθένειες στον άνθρωπο. Το ιδιαίτερο με αυτούς τους ιούς είναι ότι παραμένουν στο σώμα του ξενιστή για όλη του τη ζωή μετά την αρχική μόλυνση και μπορούν να ενεργοποιηθούν ξανά εάν το ανοσοποιητικό σύστημα αποδυναμωθεί. Ωστόσο, ο ιός του έρπητα των σκύλων δεν μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο και το αντίστροφο.

Ο ιός του έρπητα του σκύλου μεταδίδεται κυρίως μέσω της άμεσης επαφής με μολυσμένους σκύλους, για παράδειγμα μέσω του βήχα, του φτερνίσματος, του γλείψιμου ή του μυρίσματος. Ο ιός μπορεί επίσης να μεταδοθεί από τη μητέρα στα κουτάβια κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος ή της γέννησης.

Ποια είναι τα συμπτώματα του ερπητοϊού του σκύλου;

Τα συμπτώματα του ερπητοϊού του σκύλου εξαρτώνται από την ηλικία και την υγεία του σκύλου. Οι ενήλικοι σκύλοι συχνά δεν παρουσιάζουν καθόλου ή εμφανίζουν μόνο ήπια σημάδια μόλυνσης, όπως

• Βήχας
• Φτέρνισμα
• Ρινικές ή οφθαλμικές εκκρίσεις
• Φλεγμονή των βλεφάρων, του επιπεφυκότα ή του κερατοειδούς
• Φουσκάλες στον κολπικό βλεννογόνο ή στον βλεννογόνο του πέους

Σε έγκυες σκύλες, ο ιός του έρπητα μπορεί να οδηγήσει σε αποβολές, θνησιγένειες ή απορρόφηση εμβρύων. Αυτό σημαίνει ότι τα έμβρυα πεθαίνουν και διασπώνται ξανά από τον οργανισμό της σκύλας.

Ο ιός του έρπητα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και συχνά θανατηφόρος σε κουτάβια ηλικίας κάτω των τριών εβδομάδων. Τα κουτάβια εμφανίζουν τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Απώλεια της όρεξης
• διάρροια
• εμετός
• Φουσκωμένη κοιλιά
• Δυσκολία στην αναπνοή
• Τοπική αιμορραγία στο δέρμα
• Κράμπες
• Λήθαργος

Πώς διαγιγνώσκεται ο ερπητοϊός του σκύλου;

Εάν παρατηρήσετε σημάδια λοίμωξης από τον ιό του έρπητα στο σκύλο σας, θα πρέπει να επισκεφθείτε κτηνίατρο το συντομότερο δυνατό. Ο κτηνίατρος θα πραγματοποιήσει μια φυσική εξέταση και θα σας ρωτήσει για το ιατρικό ιστορικό του σκύλου σας. Μπορεί επίσης να πραγματοποιήσει μια εξέταση αίματος ή να πάρει ένα επίχρισμα από τους προσβεβλημένους βλεννογόνους για να ανιχνεύσει τον ιό του έρπητα.

Πώς αντιμετωπίζεται ο ερπητοϊός του σκύλου;

Δυστυχώς, δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τον ερπητοϊό του σκύλου. Στόχος είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η πρόληψη δευτερογενών λοιμώξεων. Ο κτηνίατρος μπορεί να συνταγογραφήσει τα ακόλουθα φάρμακα για τον σκύλο σας:

• Αντιικά φάρμακα για την αναστολή του πολλαπλασιασμού του ιού
• Αντιβιοτικά για την καταπολέμηση των βακτηριακών λοιμώξεων
• Παυσίπονα για τη μείωση της δυσφορίας
• οφθαλμικές σταγόνες ή αλοιφές για την αντιμετώπιση της φλεγμονής των ματιών

Επιπλέον, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι ο σκύλος σας λαμβάνει αρκετά υγρά και τροφή και ξεκουράζεται σε ένα ζεστό και ήσυχο περιβάλλον. Αποφύγετε επίσης την επαφή με άλλους σκύλους που μπορεί να έχουν μολυνθεί ή δεν έχουν επαρκή ανοσία.

Δυστυχώς, η πρόγνωση για τα κουτάβια είναι πολύ κακή. Τα περισσότερα κουτάβια πεθαίνουν μέσα σε λίγες ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων. Η εντατική κτηνιατρική φροντίδα μπορεί να αυξήσει κάπως τις πιθανότητες επιβίωσης, αλλά δεν μπορεί να την εγγυηθεί.

Πώς μπορεί να προληφθεί ο ερπητοϊός του σκύλου;

Η καλύτερη πρόληψη κατά του ερπητοϊού του σκύλου είναι ο εμβολιασμός. Υπάρχει ειδικό εμβόλιο για σκύλες που είναι έγκυες, είτε προγραμματισμένες είτε μη προγραμματισμένες. Ο εμβολιασμός πρέπει να γίνεται δύο φορές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για να διεγείρει το σχηματισμό αντισωμάτων, τα οποία στη συνέχεια μεταδίδονται στα κουτάβια μέσω του πλακούντα και του μητρικού γάλακτος. Αυτό προστατεύει τα κουτάβια από τον ιό του έρπητα κατά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής τους.

Εάν σχεδιάζετε ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής, θα πρέπει επίσης να βεβαιωθείτε ότι και οι δύο γονείς είναι υγιείς και απαλλαγμένοι από τους ιούς του έρπητα. Μπορείτε να τους εξετάσετε για τον ιό πριν από το ζευγάρωμα ή να αναπαράγετε μόνο με σκύλους που έχουν ήδη εμβολιαστεί.

Εάν αγοράσετε ένα κουτάβι, θα πρέπει να ρωτήσετε τον εκτροφέα για την κατάσταση εμβολιασμού της μητέρας και να ζητήσετε να δείτε το πιστοποιητικό εμβολιασμού της. Επιπλέον, θα πρέπει να αποχωρίζεστε το κουτάβι σας από τη μητέρα του μόνο μετά την όγδοη εβδομάδα της ζωής του, ώστε να του δώσετε αρκετό χρόνο να δημιουργήσει το δικό του ανοσοποιητικό σύστημα.