Spierzwakte

Wat zijn de oorzaken van spierzwakte bij honden?

Er zijn verschillende factoren die kunnen leiden tot spierzwakte bij honden. Enkele hiervan zijn:

• Congenitale myasthenie: Dit is een zeldzame genetische aandoening die vanaf de geboorte aanwezig is. De receptoren op de spiercellen die verantwoordelijk zijn voor het doorgeven van zenuwsignalen ontbreken of functioneren niet goed.
• Verworven myasthenie: Dit is een vaker voorkomende vorm van spierzwakte die in de loop van het leven wordt verworven. In dit geval worden de receptoren op de spiercellen aangevallen en vernietigd door het eigen immuunsysteem van de patiënt. De oorzaak hiervan is vaak onduidelijk, maar het kan verband houden met andere auto-immuunziekten zoals hypothyreoïdie of diabetes.
• Medicatie: Sommige medicijnen kunnen als bijwerking spierzwakte veroorzaken. Dit zijn bijvoorbeeld antibiotica, anti-epileptica of spierverslappers.
• Andere ziekten: Soms kan spierzwakte ook een symptoom zijn van een andere aandoening, zoals een infectie, vergiftiging, tumor of neurologische aandoening.

Wat zijn de symptomen van spierzwakte bij honden?

De symptomen van spierzwakte bij honden kunnen variëren afhankelijk van de ernst en de spiergroepen die aangetast zijn. Enkele van de meest voorkomende symptomen zijn

• Zwakte of uitputting na lichamelijke inspanning
• Slappe of hangende gezichtsspieren, vooral rond de ogen en mond
• Moeite met kauwen of doorslikken van voedsel of water
• Schor blaffen of hoesten
• Kortademigheid of snelle ademhaling
• Vergrote tong of speekselen
• Onvast lopen of struikelen
• Ineenstorting of verlamming van de poten

Hoe wordt spierzwakte bij honden vastgesteld?

Om spierzwakte bij honden te diagnosticeren, moet de dierenarts een grondig klinisch onderzoek uitvoeren en een aantal tests laten doen. Deze omvatten:

• Bloedonderzoek: dit kan helpen om andere mogelijke oorzaken voor de symptomen uit te sluiten, zoals infectie, hypothyreoïdie of diabetes.
• Antilichaamtest: Deze test meet de hoeveelheid antilichamen in het bloed die gericht zijn tegen de receptoren op de spiercellen. Een hoge waarde wijst op verworven myasthenie.
• Elektromyografie (EMG): Dit is een test die de elektrische activiteit van de spieren meet. Er worden kleine naalden in de spieren gestoken en elektrische impulsen verzonden. Een abnormaal patroon kan wijzen op een gestoorde zenuw-spier communicatie.
• Tensilon test: Dit is een test die het effect van een geneesmiddel genaamd Tensilon op de spieren observeert. Tensilon remt een enzym dat verantwoordelijk is voor het afbreken van de neurotransmitter acetylcholine, die belangrijk is voor de communicatie tussen zenuwen en spieren. Wanneer Tensilon wordt geïnjecteerd, zou er een tijdelijke verbetering van de spierkracht moeten optreden. Dit kan een indicatie zijn van myasthenie.

Hoe wordt spierzwakte bij honden behandeld?

De behandeling van spierzwakte bij honden hangt af van de oorzaak en de ernst van de aandoening. Enkele van de mogelijke behandelingsopties zijn:

• Medicatie: Er zijn medicijnen die de zenuw-spier communicatie kunnen verbeteren door ofwel de hoeveelheid acetylcholine te verhogen of de effecten van tensilon te verlengen. Deze medicijnen moeten meestal levenslang worden ingenomen.
• Immunosuppressiva: Als de spierzwakte wordt veroorzaakt door een auto-immuunziekte, kunnen medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken helpen om de productie van antilichamen te verminderen en de receptoren op de spiercellen te beschermen. Deze medicijnen hebben echter ook bijwerkingen en moeten zorgvuldig worden gedoseerd.
• Thymectomie: Dit is een operatie waarbij de thymusklier wordt verwijderd. De thymusklier is een orgaan dat verantwoordelijk is voor de rijping van immuuncellen. Bij sommige honden met verworven myasthenie kan een thymectomie leiden tot een verbetering of zelfs genezing van de ziekte. De redenen hiervoor worden nog niet volledig begrepen.
• Symptomatische behandeling: Er kunnen ook andere maatregelen worden genomen om de levenskwaliteit van de hond te verbeteren, zoals een aangepast dieet, regelmatige fysiotherapie, het vermijden van stress of hitte of kunstmatige beademing in geval van ademnood.