Kamienie pęcherza moczowego

Czym są kamienie pęcherza moczowego u psów?

Kamienie pęcherza moczowego są również znane jako kamienie moczowe lub urolity. Powstają one z różnych substancji wydalanych z moczem, takich jak wapń, magnez, fosfor lub kwas szczawiowy. W pewnych warunkach substancje te mogą odkładać się w drogach moczowych i łączyć się w twarde konkrecje. Rozmiar i kształt kamieni pęcherza moczowego może być różny, od przypominających piasek po kamyki.

Kamienie pęcherza moczowego mogą występować w różnych częściach układu moczowego, takich jak nerki, pęcherz moczowy, cewka moczowa lub moczowód. Jednak kamienie pęcherza moczowego, które tworzą się w pęcherzu moczowym, są najczęstsze. Dlatego też często określa się je jako kamienie pęcherza moczowego u psów.

Jakie rodzaje kamieni pęcherzowych występują u psów?

Istnieje kilka rodzajów kamieni pęcherzowych u psów, które różnią się składem mineralnym. Najczęstsze z nich to

• Kamienie struwitowe: Składają się głównie z fosforu i magnezu i tworzą się w zasadowym środowisku moczu. Są one często związane z bakteryjnymi infekcjami dróg moczowych i występują częściej u samic psów.
• Kamienie szczawianu wapnia: Składają się ze związków wapnia i kwasu szczawiowego i tworzą się w kwaśnym środowisku moczu. Są trudniejsze do rozpuszczenia niż kamienie struwitowe i częściej występują u samców psów.
• Kamienie moczanowe amonowe: Składają się z soli amonowych kwasu moczowego i tworzą się w kwaśnym lub obojętnym środowisku moczu. Są one często związane z chorobami wątroby lub zaburzeniami genetycznymi i występują częściej u nienaruszonych samców psów.
• Kamienie cystynowe: Składają się z cystyny, aminokwasu, który nie jest prawidłowo rozkładany u niektórych psów. Rozwijają się w kwaśnym środowisku moczu i są bardziej powszechne u niektórych ras, takich jak dalmatyńczyki i nowofundlandy.
• Kamienie krzemianowe: Składają się z krzemianów, które mogą pochodzić z pożywienia. Tworzą się w zasadowym środowisku moczu i są mniej powszechne.

Aby zapobiec ponownemu tworzeniu się kamieni w pęcherzu moczowym, ważne jest określenie dokładnego rodzaju występujących kamieni. Od tego zależy leczenie i zmiany w diecie psa.

Co powoduje kamicę pęcherza moczowego u psów?

Powstawanie kamieni pęcherzowych u psów może mieć różne przyczyny. Jedną z najważniejszych jest dieta psa. Jeśli karma zawiera nadmierne ilości niektórych minerałów, organizm nie może ich prawidłowo wydalać i odkładają się one w moczu. Dlatego karma powinna być zawsze dostosowana do potrzeb psa.

Inne możliwe przyczyny kamicy pęcherza moczowego u psów to

• Niewystarczające spożycie wody: Jeśli pies pije zbyt mało, jego mocz staje się bardziej skoncentrowany i słony. Sprzyja to tworzeniu się kryształów w drogach moczowych.
• Zbyt mało okazji do oddawania moczu: Jeśli pies nie może wystarczająco często wychodzić na spacer, mocz gromadzi się w pęcherzu. Zwiększa to ryzyko infekcji dróg moczowych i kamicy pęcherza.
• Nadwaga i brak ruchu: Jeśli pies jest zbyt otyły i nie ma wystarczającej ilości ruchu, może to wpływać na jego metabolizm i prowadzić do zakwaszenia moczu. Sprzyja to powstawaniu kamieni szczawianu wapnia.
• Zmieniona wartość pH moczu: Wartość pH moczu wskazuje, jak bardzo jest on kwaśny lub zasadowy. Mogą na nią wpływać różne czynniki, takie jak dieta psa, leki lub hormony. Zbyt wysoka lub zbyt niska wartość pH może sprzyjać powstawaniu niektórych rodzajów kamieni pęcherza moczowego.
• Niektóre choroby: Niektóre choroby mogą powodować lub sprzyjać powstawaniu kamieni pęcherzowych u psów, takie jak choroby wątroby, nerek, cukrzyca lub zespół Cushinga.
• Predyspozycje genetyczne: Niektóre rasy psów mają wyższe ryzyko rozwoju niektórych rodzajów kamieni pęcherza moczowego, takie jak dalmatyńczyki, bassety, yorkshire terriery lub shih tzu.

Jakie objawy wywołują kamienie pęcherza moczowego u psów?

Kamienie pęcherza moczowego u psów mogą powodować różne objawy w zależności od tego, jak duże są, gdzie się znajdują i czy powodują infekcję dróg moczowych. Najczęstsze objawy to

• Częste oddawanie moczu: Pies musi wychodzić na spacer częściej niż zwykle i oddaje tylko niewielkie ilości moczu.
• Bolesne oddawanie moczu: Pies wykazuje oznaki bólu podczas oddawania moczu, takie jak skomlenie, dyszenie lub drżenie.
• Krew w moczu: mocz psa ma czerwonawy lub brązowawy kolor, ponieważ zawiera krew. Może to wskazywać na uszkodzenie dróg moczowych spowodowane przez kamienie pęcherza moczowego.
• Nieczystość: Pies załatwia swoje potrzeby w domu lub w nietypowych miejscach, ponieważ nie może już kontrolować chęci oddania moczu.
• Lizanie okolic narządów płciowych: Pies często liże okolice narządów płciowych, ponieważ odczuwa tam ból lub swędzenie.
• Utrata apetytu i zmęczenie: Pies je mniej niż zwykle i wydaje się zmęczony i apatyczny. Może to wskazywać na ogólny stan zapalny lub zatrucie kamieniami pęcherza moczowego.

Jeśli zauważysz jeden lub więcej z tych objawów u swojego psa, powinieneś jak najszybciej zabrać go do weterynarza. Nieleczone kamienie pęcherza moczowego mogą bowiem powodować zagrażające życiu powikłania, takie jak niedrożność cewki moczowej lub niewydolność nerek.

Jak leczyć kamicę pęcherza moczowego u psów?

Leczenie kamieni pęcherza moczowego u psów zależy od ich rodzaju, wielkości i umiejscowienia. Istnieją różne opcje, takie jak

• Leki: Niektóre kamienie pęcherza moczowego można rozpuścić za pomocą leków, np. kamienie struwitowe. W tym celu pies musi przez dłuższy czas przyjmować specjalne tabletki, które zmieniają wartość pH moczu i rozpuszczają kryształy. Mocz psa musi być regularnie analizowany, aby sprawdzić skuteczność terapii.
• Dieta: Innym sposobem na rozpuszczenie lub zapobieganie kamicy pęcherza moczowego u psów jest zmiana diety. Pies musi być karmiony specjalną dietetyczną karmą, która zmniejsza zawartość niektórych minerałów i wpływa na wartość pH moczu. Karma dietetyczna musi być podawana dokładnie według instrukcji weterynarza i nie może być mieszana z innymi rodzajami żywności. Ponadto pies musi mieć zawsze dostęp do wystarczającej ilości wody.
• Operacja: Jeśli kamienie pęcherza moczowego są zbyt duże lub nie reagują na leki lub dietę, konieczna może być operacja.