Skip to main content

Digitalis

Naparstnica to grupa substancji czynnych pozyskiwanych z naparstnicy. Są one stosowane głównie w leczeniu arytmii serca, ale mogą być również bardzo toksyczne. W tym artykule dowiesz się, czym jest naparstnica, jak działa, jakie są jej zalety i wady oraz jak możesz chronić swojego psa przed zatruciem.

Co to jest naparstnica?

Naparstnica to ogólny termin określający różne glikozydy nasercowe, które można wyizolować z różnych rodzajów naparstnicy (naparstnicy). Najbardziej znane z nich to digoksyna i digitoksyna. Glikozydy nasercowe to substancje, które działają bezpośrednio na mięsień sercowy i zwiększają jego kurczliwość. Spowalniają również tętno i mają działanie antyarytmiczne, tj. mogą normalizować nieregularne bicie serca.

Jak działa naparstnica?

Naparstnica wiąże się z enzymem w błonie komórkowej mięśnia sercowego, który transportuje sód i potas. Zakłóca to transport i zwiększa stężenie sodu w komórce. To z kolei wpływa na inny transporter, który wymienia sód na wapń. W rezultacie więcej wapnia dostaje się do komórki, co zwiększa skurcz mięśni. Jednocześnie stężenie potasu w komórce spada, co zmniejsza szybkość przewodzenia elektrycznego serca. Prowadzi to do obniżenia tętna i lepszej koordynacji pracy serca.

Jakie są korzyści ze stosowania naparstnicy?

Naparstnica jest stosowana głównie u psów z nadkomorowymi zaburzeniami rytmu serca, na przykład migotaniem przedsionków. Jest to stan, w którym przedsionki serca biją zbyt szybko i nieregularnie. Może to prowadzić do zmniejszonego dopływu krwi do organizmu i zwiększać ryzyko powstawania zakrzepów. Digitalis może kontrolować migotanie przedsionków, poprawiając jakość i długość życia psa.

Naparstnica może również pomóc psom z niewydolnością pompy skurczowej, gdy serce nie jest już w stanie wyrzucać wystarczającej ilości krwi. Może to prowadzić do niewydolności serca, w której w płucach lub jamie brzusznej gromadzi się płyn. Naparstnica może zwiększyć zdolność serca do pompowania krwi, a tym samym złagodzić objawy.

Jakie są wady naparstnicy?

Naparstnica ma bardzo wąski zakres terapeutyczny, tj. różnica między dawką skuteczną a toksyczną jest bardzo mała. Dawka musi być zatem dostosowywana indywidualnie i regularnie monitorowana. Nadmierne dawki mogą prowadzić do zatrucia naparstnicą, które może objawiać się wymiotami, biegunką, utratą apetytu, osłabieniem, drżeniem, skurczami lub zatrzymaniem akcji serca.

Na działanie naparstnicy mogą również wpływać inne czynniki, na przykład poziom potasu lub wapnia we krwi lub inne leki. Zbyt niskie lub zbyt wysokie stężenie potasu może zwiększać lub zmniejszać toksyczność naparstnicy. Inne leki mogą zmieniać wchłanianie lub rozkład naparstnicy, a tym samym zwiększać lub osłabiać jej działanie.

Jak mogę chronić mojego psa przed zatruciem?

Aby uniknąć zatrucia naparstnicąnależy przestrzegać następujących punktów:

  • Należy stosować naparstnicę wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii i dokładnie przestrzegać przepisanej dawki.
  • Trzymaj naparstnicę poza zasięgiem psa i upewnij się, że nie połknie przypadkowo tabletek lub roztworów.
  • Należy unikać kontaktu psa z roślinami naparstnicy rosnącymi w ogrodach lub na wolności. Wszystkie części rośliny są wysoce toksyczne dla psów.
  • Regularnie sprawdzaj poziom naparstnicy we krwi psa, czynność serca i elektrolity, aby określić optymalną dawkę i rozpoznać skutki uboczne.
  • Należy dowiedzieć się o możliwych interakcjach naparstnicy z innymi lekami przyjmowanymi przez psa i omówić je z lekarzem weterynarii.
  • Monitoruj swojego psa pod kątem objawów zatrucia i natychmiast zasięgnij porady weterynarza, jeśli je zauważysz.

Digitalis jest skutecznym składnikiem w leczeniu zaburzeń rytmu serca i osłabienia pompy u psów. Przy prawidłowym stosowaniu może znacznie poprawić jakość i długość życia psa. Wiąże się to jednak z wysokim ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych i zatrucia, które może zagrażać życiu. W związku z tym naparstnicę należy stosować wyłącznie pod nadzorem lekarza weterynarii i ściśle monitorować psa.


Autorzy zakładają, że w przypadku choroby zwierzęcia należy skonsultować się z weterynarzem, a leki należy przyjmować wyłącznie po konsultacji z lekarzem lub farmaceutą. Tylko indywidualne badanie może doprowadzić do postawienia diagnozy i podjęcia decyzji o leczeniu.

Pomożemy Ci znaleźć najbliższego weterynarza → W ten sposób