Progressieve retinale atrofie

Oorzaken van PRA bij honden

PRA is een erfelijke aandoening die wordt doorgegeven van ouders op nakomelingen. Er zijn verschillende vormen van PRA, die verschillen in het type overerving, het tijdstip van ontstaan en het verloop van de ziekte. De meest voorkomende vormen zijn

• Gegeneraliseerde PRA (GPRA): deze vorm komt bij veel hondenrassen voor en kan in een vroeg of laat stadium optreden. Bij GPRA worden meestal eerst de staafjes aangetast, wat leidt tot nachtblindheid. Later worden ook de kegeltjes aangetast, wat leidt tot dagblindheid en kleurenblindheid. De blindheid is meestal compleet op de leeftijd van 3 tot 5 jaar.
• Centraal Progressieve Retinale Atrofie (CPRA): deze vorm komt voornamelijk voor bij Labrador Retrievers en Golden Retrievers. Bij CPRA worden eerst de kegeltjes aangetast, wat leidt tot een verminderde gezichtsscherpte en een beperkt gezichtsveld. De staafjes worden later aangetast, wat leidt tot nachtblindheid. Blindheid is meestal volledig op de leeftijd van 6 tot 8 jaar.
• X-gebonden progressieve retinale atrofie (XLPRA): deze vorm komt voornamelijk voor bij Siberische Husky's en Samojeden. Bij XLPRA is het verantwoordelijke gen gekoppeld aan het X-chromosoom, wat betekent dat alleen mannelijke honden de ziekte kunnen ontwikkelen. Vrouwelijke honden zijn alleen drager van het gen. Bij XLPRA zijn zowel de staafjes als de kegeltjes aangetast, wat leidt tot snelle blindheid op de leeftijd van 1 tot 2 jaar.

De exacte genen die verantwoordelijk zijn voor PRA zijn nog niet voor alle hondenrassen bekend. Er bestaan echter genetische tests voor sommige rassen die het risico op PRA kunnen bepalen. Deze tests kunnen helpen om de verspreiding van PRA te beperken door alleen gezonde of vrije honden te gebruiken voor de fok.

Symptomen van PRA bij honden

De symptomen van PRA bij honden hangen af van de vorm en het stadium van de ziekte. De eerste tekenen kunnen zijn

• Moeite met zien in de schemering of in het donker
• Vergrote of glanzende pupillen
• Toegenomen schittering van de ogen in het licht
• Voorzichtig of angstig gedrag
• Stoten tegen voorwerpen of muren
• Verminderde activiteit of speels gedrag

In een gevorderd stadium kunnen de volgende symptomen optreden:

• Moeite met zien in daglicht of fel licht
• Beperkt of verloren gezichtsveld
• Kleurenblindheid
• Grijze of groene sluier over de ogen
• Volledige blindheid

PRA is een pijnloze aandoening die geen directe gevolgen heeft voor de hond. Blindheid kan echter leiden tot stress, angst of depressie, wat het welzijn en de levenskwaliteit van de hond vermindert.

Diagnose van PRA bij honden

De diagnose PRA bij honden wordt gesteld door een grondig onderzoek van de ogen door een dierenarts of oogspecialist. Hierbij worden het netvlies en andere structuren van het oog bekeken met een speciaal apparaat dat een oftalmoscoop wordt genoemd. Er worden ook verschillende tests uitgevoerd om de functie van het netvlies te controleren, zoals

• Elektroretinografie (ERG): Deze test meet de elektrische activiteit van het netvlies wanneer het wordt blootgesteld aan lichtstimuli. Bij PRA is deze activiteit verminderd of afwezig.
• Optische coherentie tomografie (OCT): deze test geeft een gedetailleerd beeld van het netvlies en zijn lagen. Bij PRA zijn deze lagen dunner of vernietigd.
• Fluoresceïne angiografie (FA): Deze test maakt gebruik van een speciale kleur die in de bloedvaten van het oog wordt geïnjecteerd. De kleur wordt vervolgens opgenomen met een camera om de bloedstroom in het netvlies te beoordelen. Bij PRA is deze bloedstroom verminderd of onderbroken.

Naast deze tests kan ook een genetische test worden uitgevoerd om de aan- of afwezigheid van het gen voor PRA vast te stellen. Deze test kan ook worden uitgevoerd op gezonde honden om hun status als drager of drager te bepalen.

Behandeling van PRA bij honden

Helaas is er momenteel geen effectieve behandeling of genezing voor PRA bij honden. De ziekte is progressief en onomkeerbaar. Er zijn echter wel enkele manieren om de hond te ondersteunen en zijn levenskwaliteit te verbeteren. Deze omvatten:

• Regelmatige controles bij een dierenarts of oogspecialist om de progressie van de ziekte te controleren en om mogelijke complicaties zoals staar of glaucoom op te sporen en te behandelen.
• Een uitgebalanceerd dieet met ingrediënten van hoge kwaliteit en supplementen die de gezondheid van de ogen kunnen bevorderen, zoals antioxidanten, omega-3 vetzuren of luteïne.
• Een veilige en vertrouwde omgeving voor de hond waarin hij zich op zijn gemak voelt en zich kan oriënteren. Plotselinge veranderingen moeten worden vermeden, zoals het herschikken van meubels of het toevoegen van nieuwe voorwerpen. Bovendien moeten potentiële bronnen van gevaar, zoals trappen of scherpe randen, worden beveiligd.
• Zachtaardige en geduldige verzorging van de hond die veiligheid en vertrouwen uitstraalt. Duidelijke en consequente commando's moeten worden gebruikt om de hond te leiden en te waarschuwen. Daarnaast moeten positieve bekrachtigingen zoals lof of traktaties worden gegeven om de hond te motiveren en zijn zelfvertrouwen te vergroten.
• Passende fysieke en mentale stimulatie van de hond die zijn zintuigen en intelligentie uitdaagt. Er moeten activiteiten worden gekozen die leuk zijn voor de hond en passen bij zijn capaciteiten. Zo kunnen spelletjes met geluiden of geuren worden gebruikt om de hond te motiveren en te belonen.