παρασιτικές λοιμώξεις

Ενδοπαράσιτα

Τα ενδοπαράσιτα είναι σκουλήκια και πρωτόζωα που ζουν σε εσωτερικά όργανα όπως τα έντερα, οι πνεύμονες ή η καρδιά. Συνήθως προσλαμβάνονται από το στόμα, για παράδειγμα μέσω της επαφής με μολυσμένα περιττώματα, χώμα ή νερό, με την κατανάλωση ωμού κρέατος ή με το τσίμπημα ενδιάμεσων ξενιστών όπως ψύλλοι ή κουνούπια.

Σκουλήκια

Τα σκουλήκια είναι τα πιο γνωστά ενδοπαράσιτα στους σκύλους. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι σκουληκιών που μπορούν να προσβάλλουν διαφορετικά όργανα. Τα πιο συνηθισμένα είναι

• Στρογγυλοί σκουλήκια: Ζουν στο λεπτό έντερο και μπορούν να φτάσουν σε μήκος έως και 18 εκατοστά. Μοιάζουν με σπαγγέτι και μερικές φορές μπορεί να είναι ορατά στον εμετό ή στα κόπρανα του σκύλου. Οι στρογγυλοσκώληκες μπορεί να προκαλέσουν διάρροια, εμετό, κοιλιακό πόνο, μετεωρισμό, απώλεια όρεξης, αδυναμία και πρησμένο στομάχι, ιδίως στα κουτάβια. Μπορούν επίσης να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και να επηρεάσουν την ανάπτυξη. Οι στρογγυλοσκώληκες είναι ζωονοσογόνοι, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν επίσης να μεταδοθούν στον άνθρωπο και να προκαλέσουν, μεταξύ άλλων, οφθαλμικές ή ηπατικές βλάβες.
• Σκουλήκια του αγκίστρου: Ζουν επίσης στο λεπτό έντερο και είναι πολύ μικρότερα από τα στρογγυλά σκουλήκια. Έχουν στοματικά μέρη σε σχήμα γάντζου, τα οποία χρησιμοποιούν για να προσκολλώνται στον εντερικό βλεννογόνο και να απορροφούν αίμα. Οι αγκυλοσκώληκες μπορεί να οδηγήσουν σε αναιμία, διάρροια, εμετό, απώλεια βάρους και αδυναμία. Μπορούν να αποβούν ακόμη και θανατηφόροι στα κουτάβια. Οι αγκυλόστομοι είναι επίσης ζωονοσογόνοι και μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή του δέρματος ή εντερική βλάβη στον άνθρωπο.
• Ταινία: Ζουν στο λεπτό ή στο παχύ έντερο και αποτελούνται από πολλά επίπεδα τμήματα, καθένα από τα οποία περιέχει αυγά. Τα τμήματα αποβάλλονται με τα κόπρανα και μοιάζουν με κόκκους ρυζιού. Οι ταινιοσκώληκες μεταδίδονται συνήθως μέσω της κατανάλωσης ενδιάμεσων ξενιστών, όπως ψύλλοι ή τρωκτικά. Οι ταινιοσκώληκες δεν προκαλούν συνήθως σοβαρά συμπτώματα, αλλά μπορεί να οδηγήσουν σε κνησμό στον πρωκτό, διάρροια, εμετό ή μειωμένη απόδοση. Ορισμένα είδη ταινιοσκώληκα είναι ζωονοσογόνα και μπορούν να σχηματίσουν κύστεις σε διάφορα όργανα του ανθρώπου.
• Καρδιοσκώληκες: Ζουν στα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς και των πνευμόνων και μπορούν να φτάσουν σε μήκος έως και 30 εκατοστά. Μεταδίδονται με το τσίμπημα κουνουπιών που μεταφέρουν τις προνύμφες του σκουληκιού. Οι καρδιοσκώληκες μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιακή ανεπάρκεια, βήχα, δύσπνοια, ηπατική βλάβη, νεφρική ανεπάρκεια και ακόμη και θάνατο. Οι καρδιοσκώληκες εξακολουθούν να είναι σπάνιοι στη Γερμανία, αλλά απαντώνται στη νότια και ανατολική Ευρώπη καθώς και σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Οι καρδιοσκώληκες δεν είναι ζωονοσογόνοι, αλλά μπορεί να εμφανιστούν σε γάτες και κουνάβια.

Η διάγνωση των σκουληκιών γίνεται συνήθως με την εξέταση ενός δείγματος κοπράνων για αυγά ή τμήματα σκουληκιών. Η θεραπεία συνίσταται στη χορήγηση ειδικών φαρμάκων κατά των σκουληκιών, τα οποία πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με τον τύπο του σκουληκιού και τον σκύλο. Η πρόληψη των σκουληκιών είναι πολύ σημαντική για την προστασία της υγείας του σκύλου σας και της οικογένειάς σας. Αυτό περιλαμβάνει

• Την τακτική αποπαρασίτωση του σκύλου σας σύμφωνα με ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα που καθορίζεται από τον κτηνίατρό σας. Η συχνότητα των σκουληκιών εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία, η υγεία, ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά του σκύλου σας στα ταξίδια. Γενικά, η αποπαρασίτωση συνιστάται κάθε τρεις έως έξι μήνες, συχνότερα για τα κουτάβια.
• Αποφυγή επαφής με μολυσμένα περιττώματα, χώμα ή νερό. Αυτό περιλαμβάνει επίσης την τακτική απομάκρυνση των περιττωμάτων του σκύλου από τον κήπο ή τους δημόσιους χώρους.
• Αποφυγή ωμού κρέατος ή εντέρων που μπορεί να είναι μολυσμένα με προνύμφες σκουληκιών. Εάν θέλετε να ταΐσετε το σκύλο σας ωμό κρέας, θα πρέπει να το καταψύξετε ή να το βράσετε πρώτα για να σκοτώσετε τις προνύμφες.
• Έλεγχος των ενδιάμεσων ξενιστών, όπως οι ψύλλοι ή τα κουνούπια, με κατάλληλα προϊόντα, όπως spot-ons, περιλαίμια ή σπρέι.

Πρωτόζωα

Εκτός από τα σκουλήκια, διάφορα πρωτόζωα είναι τυπικά ενδοπαράσιτα στους σκύλους. Όπως και με τα σκουλήκια, τα νεαρά ζώα διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο. Στους ενήλικους σκύλους, η λοίμωξη συχνά εξελίσσεται χωρίς περαιτέρω συμπτώματα. Τα πιο συνηθισμένα πρωτόζωα είναι

• Giardia: Πρόκειται για μαστιγοφόρα που προσλαμβάνονται από το στόμα και πολλαπλασιάζονται στο λεπτό έντερο. Συνήθως προκαλούν υδαρή έως γλοιώδη διάρροια, η οποία μπορεί επίσης να περιέχει αίμα. Οι Giardia μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε εμετό, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους και αφυδάτωση. Οι Giardia είναι ζωονοσογόνα και μπορούν επίσης να προκαλέσουν διάρροια στον άνθρωπο.
• Κοκκίδια: Πρόκειται για σπόρια που προσλαμβάνονται από το στόμα και πολλαπλασιάζονται στο λεπτό έντερο. Συνήθως προκαλούν αιματηρή διάρροια, η οποία μπορεί επίσης να περιέχει βλέννα. Τα κοκκίδια μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε εμετό, πυρετό, εξάντληση και αφυδάτωση. Τα κοκκίδια δεν είναι ζωονοσογόνα, αλλά μπορεί να εμφανιστούν στις γάτες.
• Λεϊσμάνια: Πρόκειται για μονοκύτταρα παράσιτα που μεταδίδονται με το τσίμπημα των μυγών της άμμου. Προσβάλλουν διάφορα όργανα, όπως το δέρμα, τους λεμφαδένες, τον μυελό των οστών ή τα εσωτερικά όργανα. Η λεϊσμανία μπορεί να οδηγήσει σε δερματικές αλλαγές όπως τριχόπτωση, πιτυρίδα, έλκη ή οζίδια. Μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε πυρετό, απώλεια βάρους, αναιμία, νεφρική ανεπάρκεια ή φλεγμονή των αρθρώσεων. Οι λεϊσμανίες εξακολουθούν να είναι σπάνιες στη Γερμανία, αλλά απαντώνται στη νότια και ανατολική Ευρώπη καθώς και σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Οι λεϊσμανίες είναι ζωονόσοι και μπορούν να προκαλέσουν δερματικές ή οργανικές παθήσεις στον άνθρωπο.

Η διάγνωση των πρωτόζωων γίνεται συνήθως με την εξέταση δείγματος κοπράνων για παράσιτα ή τα αντιγόνα τους. Η θεραπεία συνίσταται στη χορήγηση ειδικής φαρμακευτικής αγωγής, η οποία πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με το παράσιτο και τον σκύλο. Η πρόληψη των πρωτόζωων είναι παρόμοια με εκείνη των σκουληκιών:

• Τακτική εξέταση των κοπράνων για παράσιτα ή τα αντιγόνα τους.
• Αποφυγή επαφής με μολυσμένα κόπρανα, χώμα ή νερό.