toczeń rumieniowaty układowy
Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) to rzadka, przewlekła i potencjalnie śmiertelna choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy psa walczy z samym sobą, wytwarzając przeciwciała, które "chronią" go przed jego własnymi komórkami i tkankami. Prowadzi to do stanu zapalnego i uszkodzenia tkanek skóry, serca, płuc, nerek, stawów, układu nerwowego lub krwi.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Dokładna przyczyna tru nie jest jeszcze znana, ale jest to choroba czynnikowa, w której różne czynniki mogą prowadzić do klinicznie jawnej choroby, na przykład
- genetyka
- infekcje
- promieniowanie UV
- leki
Niektóre rasy są bardziej podatne na rozwój tru. Są to głównie psy średniej i dużej wielkości, takie jak
- Chart afgański
- Beagle
- collie
- Owczarek niemiecki
- seter irlandzki
- Duck Tolling Retriever z Nowej Szkocji
- Owczarek staroangielski
- Pudel
- Owczarek szetlandzki
Średni wiek zachorowania wynosi 5 lat, ale tru odnotowano u psów w wieku zaledwie 6 miesięcy. W jednym z badań samce psów częściej chorowały na tru niż samice.
Objawy i oznaki
Objawy tru mogą pojawić się nagle lub stopniowo. Zależą one od tego, które części ciała atakuje układ odpornościowy. Objawy tru mogą się pogarszać lub poprawiać w miarę upływu czasu - pies może czuć się lepiej, potem gorzej, a potem znowu lepiej. W miarę postępu tru może również pojawiać się więcej objawów.
Typowe objawy obejmują
- Letarg
- Zmniejszony apetyt
- Kulawizna, która przenosi się z kończyny na kończynę
- Zmiany skórne, które mogą obejmować zaczerwienienie, przerzedzenie, miejscowe owrzodzenia, utratę pigmentacji i przerzedzenie lub utratę sierści
- gorączka
- Owrzodzenia na połączeniach skóry i błony śluzowej (np. na wargach)
- Powiększone węzły chłonne
- Powiększona śledziona
- Powiększona wątroba
- Ból mięśni
- Zanik mięśni
- Problemy z układem nerwowym
Diagnoza i leczenie
Rozpoznanie tru może być trudne i długotrwałe ze względu na czasami niespecyficzne objawy. Nie ma jednego testu, który mógłby jednoznacznie zidentyfikować tru, więc należy wykluczyć inne możliwe przyczyny. Należą do nich
- Leiszmanioza
- Piodermia śluzówkowo-skórna (infekcje skóry)
- Chłoniak nabłonkowotropowy (forma raka skóry)
- Inne choroby autoimmunologiczne
Aby zdiagnozować tru, lekarz weterynarii przeprowadzi dokładne badanie kliniczne i zleci różne testy, takie jak
- morfologia krwi
- badania chemiczne krwi
- Analiza moczu
- Test na obecność przeciwciał przeciwjądrowych (ANA)
- Badanie czynnika reumatoidalnego
- Biopsje dotkniętych tkanek
Leczenie tru zależy od tego, które układy narządów są dotknięte chorobą. Głównym celem jest zahamowanie układu odpornościowego i zmniejszenie stanu zapalnego. W tym celu zwykle stosuje się leki immunosupresyjne, takie jak kortykosteroidy (np. prednizolon) lub cytostatyki (np. azatiopryna). Dawkowanie i czas trwania leczenia należy dostosować indywidualnie, aby zminimalizować skutki uboczne i utrzymać jakość życia.
Oprócz leczenia farmakologicznego konieczne mogą być również inne środki, takie jak
- odpoczynek i ograniczona aktywność, jeśli stawy są w stanie zapalnym
- ochrona przed światłem słonecznym, jeśli skóra jest wrażliwa
- dostosowana, wysokiej jakości dieta, jeśli nerki są upośledzone
- środki przeciwbólowe, jeśli to konieczne.
Długoterminowe rokowanie i zapobieganie
Tru jest chorobą przewlekłą, której nie można wyleczyć. Rokowanie zależy od ciężkości i zakresu uszkodzenia narządów. Niektóre psy mogą prowadzić stosunkowo normalne życie przy odpowiednim leczeniu, podczas gdy u innych mogą wystąpić poważne powikłania, które mogą prowadzić do śmierci.
Zapobieganie tru jest trudne, ponieważ dokładna przyczyna nie jest znana. Zaleca się, aby nie rozmnażać psów z tru lub historią tru w rodzinie, aby zmniejszyć ryzyko dziedziczenia. Należy również regularnie badać psa i obserwować możliwe objawy tru. Jeśli zauważysz zmianę w zachowaniu lub wyglądzie psa, powinieneś jak najszybciej udać się do weterynarza.
Οι συγγραφείς υποθέτουν ότι πρέπει να ζητείται η γνώμη κτηνιάτρου εάν ένα ζώο είναι άρρωστο και ότι τα φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται μόνο μετά από διαβούλευση με γιατρό ή φαρμακοποιό. Μόνο μια εξατομικευμένη εξέταση μπορεί να οδηγήσει σε διάγνωση και απόφαση θεραπείας.
Μπορούμε να σας βοηθήσουμε να βρείτε τον πλησιέστερο κτηνίατρο → Με αυτόν τον τρόπο