Υπερθυρεοειδισμός
Αιτίες
Η πιο κοινή αιτία υπερθυρεοειδισμού στους σκύλους είναι ένας καλοήθης όγκος του θυρεοειδούς αδένα που προκαλεί θυρεοτοξίκωση. Αυτός ο όγκος διεγείρει τον θυρεοειδή αδένα να παράγει περισσότερη ορμόνη από όση χρειάζεται ο οργανισμός. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ένας κακοήθης όγκος ή μια φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υπερθυρεοειδισμό. Μερικές φορές η λήψη φαρμάκων που περιέχουν θυρεοειδικές ορμόνες μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υπερδοσολογία και συνεπώς σε υπερθυρεοειδισμό.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού στους σκύλους μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα και την ατομική αντίδραση. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν
- Απώλεια βάρους παρά την αυξημένη όρεξη
- Ανησυχία, νευρικότητα, τρέμουλο
- Αυξημένος καρδιακός ρυθμός και αρτηριακή πίεση
- Λαχάνιασμα, εφίδρωση
- Διάρροια, εμετός
- Απώλεια μαλλιών, δερματικές αλλαγές
- Διευρυμένος θυρεοειδής αδένας (βρογχοκήλη)
Εάν παρατηρήσετε ένα ή περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα στο σκύλο σας, θα πρέπει να τον πάτε στον κτηνίατρο το συντομότερο δυνατό για να γίνει ακριβής διάγνωση.
Θεραπεία
Η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού στους σκύλους εξαρτάται από την αιτία και την υγεία του σκύλου. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι είναι
- Φαρμακευτική αγωγή: Υπάρχουν συγκεκριμένα φάρμακα που αναστέλλουν την παραγωγή ή τη δράση της θυρεοειδικής ορμόνης. Αυτά πρέπει να λαμβάνονται εφ' όρου ζωής και μπορεί να έχουν παρενέργειες.
- Χειρουργική επέμβαση : Εάν ο όγκος είναι χειρουργήσιμος, μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά. Αυτό μπορεί να θεραπεύσει ή τουλάχιστον να μειώσει τον υπερθυρεοειδισμό. Ωστόσο, υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών, όπως αιμορραγία ή νευρική βλάβη.
- Θεραπεία με ραδιοϊώδιο: Στον σκύλο χορηγείται μια ραδιενεργή ουσία που συσσωρεύεται στον θυρεοειδή αδένα και τον καταστρέφει. Η μέθοδος αυτή είναι πολύ αποτελεσματική και έχει λίγες παρενέργειες, αλλά είναι ακριβή και απαιτεί εξειδικευμένες εγκαταστάσεις.
Η επιλογή της θεραπείας πρέπει πάντα να συζητείται με τον κτηνίατρο, ο οποίος μπορεί να εξηγήσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε επιλογής.
Οι συγγραφείς υποθέτουν ότι πρέπει να ζητείται η γνώμη κτηνιάτρου εάν ένα ζώο είναι άρρωστο και ότι τα φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται μόνο μετά από διαβούλευση με γιατρό ή φαρμακοποιό. Μόνο μια εξατομικευμένη εξέταση μπορεί να οδηγήσει σε διάγνωση και απόφαση θεραπείας.
Μπορούμε να σας βοηθήσουμε να βρείτε τον πλησιέστερο κτηνίατρο → Με αυτόν τον τρόπο