T3-suppressietest

Wat is de T3-suppressietest?

De T3 suppressietest is gebaseerd op het principe dat de schildklier de productie van schildklierhormonen (T3 en T4) aanpast afhankelijk van hoeveel er in het bloed aanwezig is. Als de schildklier normaal functioneert, zal het minder hormonen produceren wanneer de bloedspiegel hoog is en meer hormonen produceren wanneer de bloedspiegel laag is. Dit mechanisme wordt gecontroleerd door een ander hormoon genaamd thyrotropine (TSH), dat wordt geproduceerd in de hypofyse. TSH stimuleert de schildklier om meer hormonen te produceren als het te weinig heeft en remt het als het te veel heeft.

Bij de T3-suppressietest krijgt de hond gedurende meerdere dagen kunstmatig T3 toegediend om de schildklier te onderdrukken. Voor en na de behandeling wordt bloed afgenomen en worden de concentraties T3, T4 en TSH gemeten. Als de schildklier normaal reageert, zouden de T4- en TSH-spiegels moeten dalen na de behandeling omdat de schildklier geremd wordt door het kunstmatige T3. Als de schildklier overactief is, bijvoorbeeld door een goedaardige of kwaadaardige tumor, zal deze niet reageren op de kunstmatige T3 en te veel hormoon blijven produceren. In dit geval zullen de niveaus van T4 en TSH onveranderd blijven of zelfs stijgen na de behandeling.

Wanneer wordt de T3-suppressietest gebruikt?

De T3-suppressietest wordt voornamelijk gebruikt bij honden die symptomen van hyperthyreoïdie vertonen, zoals gewichtsverlies, verhoogde eetlust, rusteloosheid, hartkloppingen of vachtverlies. Hyperthyreoïdie is echter een zeldzame ziekte bij honden, die meestal wordt veroorzaakt door een kwaadaardige schildkliertumor. De meest voorkomende schildklieraandoening bij honden is hypothyreoïdie, oftewel een onderactieve schildklier. Dit kan meestal worden vastgesteld met een eenvoudige bloedtest.

De T3 suppressietest kan ook gebruikt worden bij honden die medicijnen moeten nemen die de schildklierfunctie kunnen beïnvloeden, zoals cortison of fenobarbital. Deze medicijnen kunnen leiden tot een vals laag T4-gehalte, ook al functioneert de schildklier normaal. In dit geval kan de T3 suppressietest helpen om onderscheid te maken tussen echte en valse hypothyreoïdie.

Wat zijn de risico's van de T3 suppressietest?

De T3-suppressietest is een invasieve test waarbij meerdere bloedmonsters moeten worden genomen en langdurig kunstmatig T3 moet worden toegediend. Het kunstmatige T3 kan bijwerkingen hebben zoals hartkloppingen, rusteloosheid of diarree. Het kan ook leiden tot tijdelijke hypothyreoïdie, die weer normaliseert zodra de medicatie wordt gestaakt. De test moet daarom alleen worden uitgevoerd onder toezicht van een dierenarts en alleen bij honden met een hoge verdenking op hyperthyreoïdie.

De T3-suppressietest is ook niet altijd doorslaggevend. Soms kunnen vals-positieve of vals-negatieve resultaten optreden, afhankelijk van hoe de hond reageert op het kunstmatige T3. De test moet daarom altijd worden geïnterpreteerd in combinatie met andere onderzoeken, zoals een echografisch onderzoek van de schildklier of een biopsie.