toczeń rumieniowaty układowy

Przyczyny i czynniki ryzyka

Dokładna przyczyna tru nie jest jeszcze znana, ale jest to choroba czynnikowa, w której różne czynniki mogą prowadzić do klinicznie jawnej choroby, na przykład

• genetyka
• infekcje
• promieniowanie UV
• leki

Niektóre rasy są bardziej podatne na rozwój tru. Są to głównie psy średniej i dużej wielkości, takie jak

• Chart afgański
• Beagle
• collie
• Owczarek niemiecki
• seter irlandzki
• Duck Tolling Retriever z Nowej Szkocji
• Owczarek staroangielski
• Pudel
• Owczarek szetlandzki

Średni wiek zachorowania wynosi 5 lat, ale tru odnotowano u psów w wieku zaledwie 6 miesięcy. W jednym z badań samce psów częściej chorowały na tru niż samice.

Objawy i oznaki

Objawy tru mogą pojawić się nagle lub stopniowo. Zależą one od tego, które części ciała atakuje układ odpornościowy. Objawy tru mogą się pogarszać lub poprawiać w miarę upływu czasu - pies może czuć się lepiej, potem gorzej, a potem znowu lepiej. W miarę postępu tru może również pojawiać się więcej objawów.

Typowe objawy obejmują

• Letarg
• Zmniejszony apetyt
• Kulawizna, która przenosi się z kończyny na kończynę
• Zmiany skórne, które mogą obejmować zaczerwienienie, przerzedzenie, miejscowe owrzodzenia, utratę pigmentacji i przerzedzenie lub utratę sierści
• gorączka
• Owrzodzenia na połączeniach skóry i błony śluzowej (np. na wargach)
• Powiększone węzły chłonne
• Powiększona śledziona
• Powiększona wątroba
• Ból mięśni
• Zanik mięśni
• Problemy z układem nerwowym

Diagnoza i leczenie

Rozpoznanie tru może być trudne i długotrwałe ze względu na czasami niespecyficzne objawy. Nie ma jednego testu, który mógłby jednoznacznie zidentyfikować tru, więc należy wykluczyć inne możliwe przyczyny. Należą do nich

• Leiszmanioza
• Piodermia śluzówkowo-skórna (infekcje skóry)
• Chłoniak nabłonkowotropowy (forma raka skóry)
• Inne choroby autoimmunologiczne

Aby zdiagnozować tru, lekarz weterynarii przeprowadzi dokładne badanie kliniczne i zleci różne testy, takie jak

• morfologia krwi
• badania chemiczne krwi
• Analiza moczu
• Test na obecność przeciwciał przeciwjądrowych (ANA)
• Badanie czynnika reumatoidalnego
• Biopsje dotkniętych tkanek

Leczenie tru zależy od tego, które układy narządów są dotknięte chorobą. Głównym celem jest zahamowanie układu odpornościowego i zmniejszenie stanu zapalnego. W tym celu zwykle stosuje się leki immunosupresyjne, takie jak kortykosteroidy (np. prednizolon) lub cytostatyki (np. azatiopryna). Dawkowanie i czas trwania leczenia należy dostosować indywidualnie, aby zminimalizować skutki uboczne i utrzymać jakość życia.

Oprócz leczenia farmakologicznego konieczne mogą być również inne środki, takie jak

• odpoczynek i ograniczona aktywność, jeśli stawy są w stanie zapalnym
• ochrona przed światłem słonecznym, jeśli skóra jest wrażliwa
• dostosowana, wysokiej jakości dieta, jeśli nerki są upośledzone
• środki przeciwbólowe, jeśli to konieczne.

Długoterminowe rokowanie i zapobieganie

Tru jest chorobą przewlekłą, której nie można wyleczyć. Rokowanie zależy od ciężkości i zakresu uszkodzenia narządów. Niektóre psy mogą prowadzić stosunkowo normalne życie przy odpowiednim leczeniu, podczas gdy u innych mogą wystąpić poważne powikłania, które mogą prowadzić do śmierci.

Zapobieganie tru jest trudne, ponieważ dokładna przyczyna nie jest znana. Zaleca się, aby nie rozmnażać psów z tru lub historią tru w rodzinie, aby zmniejszyć ryzyko dziedziczenia. Należy również regularnie badać psa i obserwować możliwe objawy tru. Jeśli zauważysz zmianę w zachowaniu lub wyglądzie psa, powinieneś jak najszybciej udać się do weterynarza.